θα μπορούσε να χαρακτηριστεί διαφορετικά άλλωστε, όταν κόβονται μισθοί και συντάξεις, όταν καταργείτε κάθε εργασιακό δικαίωμα, όταν επιχειρήσεις κλείνουν καθημερινα, όταν ο αριθμός των ανέργων αυξάνεται πλέον με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου, όταν το κόστος ζωής βαίνει διαρκώς αυξανόμενο και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά στην πραγματική οικονομία από την άλλη μεριά λόγω της τραγικής δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας, το κράτος αυξάνει την φορολογία, κόβει τις κοινωνικές παροχές και γενικότερα αδυνατεί να υποστηρίξει τους ασθενέστερους πολίτες του, για να μην πούμε ότι με την ακολουθούμενη πολιτική τους επιβαρύνει ακόμα περισσότερο!
Όλα αυτά όμως δεν σερβίρονται σκέτα, αλλά συνοδεύονται από σκάνδαλα, καταγγελίες για κακοδιαχείρηση και παράνομο πλουτισμό των κρατούντων, που μένουν ατιμώρητες κόβοντας έτσι κάθε δεσμό των κυβερνώντων με τον λαό.
Μέσα σε ένα τέτοιο γίγνεσθαι λοιπόν, θα περιμέναμε η αριστερά, το κομμάτι του πολιτικού συστήματος που θέλει να αποκαλείται προοδευτικό, να δίνει βροντερο παρών, να καταθέτει προτάσεις και ιδέες που να βοηθούν και στην αντιμετώπιση των καθημεριμών προβλημάτων των πολιτών αλλά και στην αντιμετώπιση της κρίσης.
Η αριστερά όμως ακόμα και τώρα δεν είναι πουθενά!
Έχετε ακούσει καμία πρόταση;
Έχετε ακούσει καμία ιδέα;
Όταν ο Μαρξ έγραφε "Το Κεφάλαιο", οι εργάτες πέθαιναν εξαντλημένοι στα εργοστάσια, αλλά οι ιδέες του ενέπνευσαν και κινητοποίησαν τον κόσμο, βοηθώντας τους να αλλάξουν και να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής τους.
Τώρα; Τίποτα, πέρα από ένα λογο καταγγελτικό και μόνιμα αρνητικό.
Ο λαός όμως δεν θέλει μόνο διαπιστώσεις, κρίσεις και άρνηση των πάντων, αλλά προτάσεις ριζοσπαστικές, προοδευτικές, γεμάτες θετική σκέψη.
Αν λοιπόν ούτε μέσα σε αυτήν την συγκυρία τα κόμματα της αριστεράς δεν κατορθώσουν να εμπνεύσουν και να οδηγήσουν σε αλλαγές, αλήθεια θα έχουν λόγο ύπαρξης;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου