Τυνησία, Αίγυπτος... Όταν ο λαός θέλει, μπορεί...

Συγκλονισμένος παρακολουθεί ολόκληρος ο κόσμος τις συνεχιζόμενες εξεγέρσεις των λαών σε Τυνησία και Αίγυπτο. Στην Τυνησία τα κατάφεραν και έκαναν ήδη το πρώτο βήμα, απομακρύνοντας από την εξουσία τον Μπεν Αλί και τώρα βρίσκονται στην ακόμη πιο δύσκολη φάση της ανεύρεσης μιας ηγεσίας που θα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της εξέγερσης. Στην Αίγυπτο το καθεστώς του Μουμπάρακ αντέχει ακόμα και το λουτρό αίματος συνεχίζεται για έκτη μέρα σήμερα, χωρίς όμως να κάμπτεται το φρόνημα των εξεγερμένων.
Οι λαοί και των δύο αυτών χωρών αποτελούν περίτρανες αποδείξεις της έκφρασης του Αβραάμ Λίνκoλν...
ότι κάποιος μπορεί να ξεγελάσει λίγους για πολύ καιρό, πολλούς για λίγο καιρό, αλλά πολλούς για πολύ καιρό με τίποτα.
Τα καθεστώτα και των δύο χωρών είχαν παρουσιαστεί ως φιλελεύθερα, είχαν δεχτεί την αμέριστη επικοινωνιακή υποστήριξη ηγετών του δυτικού κόσμου, με χαρακτηριστικότερη την επίσκεψη του Στρος Καν στην Τυνησία και την παρασημοφόρηση του εκεί από τον ίδιο τον Μπεν Αλί, την οποία και φυσικά είχε ανταλλάξει με κολακευτικά λόγια για την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική του πρώην Τυνήσιου ηγέτη.
Παρόλα όμως τα επικοινωνιακά τεχνάσματα ο λαός βίωνε καθημερινά μια αντίθετη κατάσταση από αυτήν που του περιέγραφαν.
Βίωνε την ανέχεια, την φτώχεια, την πείνα, ένιωθε κάθε μέρα ότι δεν πάει άλλο.
Έτσι και τόλμησε.
Τόλμησε να αψηφήσει διεθνείς συσχετισμούς, απειλές, όπλα, θάνατο και αποφάσισε να καθορίσει μόνος του την μοίρα του με όποιο κόστος.
Στην Τυνησία το πέτυχαν, στην Αίγυπτο θα το πετύχουν, αποδεικνύοντας πώς όταν ο λαός θέλει, μπορεί...