αξιοποιεί επιφανείς παράγοντες σε διάφορες αποστολές και για συγκεκριμένο χρόνο. Οι θέσεις είναι έμμισθες, αν και πρόσφατα η ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών διαβεβαίωσε ότι θα τροποποιήσει το νομικό πλαίσιο για να υπάρχουν τοποθετήσεις αμισθί, να είναι δηλαδή πλήρως τιμητικές.
Η κυρία Αγγελοπούλου, αν και η ίδια είχε δηλώσει πως δεν το επιθυμεί, αμείβεται κανονικά από το υπουργείο Εξωτερικών τα τελευταία 13 χρόνια, ακόμη και μετά τη λήξη της αποστολής της, με το πέρας των Ολυμπιακών Αγώνων. Πρόκειται για τη μακροβιότερη πρέσβειρα εκ προσωπικοτήτων, ενώ δεν έχει γίνει γνωστή κάποια συμμετοχή της σε διπλωματικές προσπάθειες της χώρας τα τελευταία χρόνια.
Η ίδια απαντώντας στο «ΘΕΜΑ» διευκρινίζει ότι ζήτησε να μην αμείβεται όταν την τοποθέτησαν στη θέση αυτή και επειδή από το υπουργείο τής γνωστοποίησαν ότι δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο, επέλεξε να δίδει τα χρήματα της αμοιβής της σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. Υπάρχουν πάντως τρόποι ώστε εάν κάποιος δεν επιθυμεί να λαμβάνει την αμοιβή να την επιστρέφει αμέσως στο κράτος και έτσι να μην επιβαρύνει τον Προϋπολογισμό.
Ο συνηθέστερος είναι να δηλώσει ότι η αμοιβή πρέπει να καταβάλλεται απευθείας στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων υπέρ κάποιου σκοπού, ακόμη και υπέρ του υπουργείου από το οποίο αμείβεται - να επιστρέφουν δηλαδή τα χρήματα στον ίδιο φορέα. Μπορεί επίσης να κατατίθεται υπέρ άλλου σκοπού - όπως έκανε παλαιότερα ο κ. Κώστας Σημίτης ζητώντας να πηγαίνει η σύνταξή του ως καθηγητή στη βιβλιοθήκη του Παντείου.
Με την καταβολή όμως κανονικά του μισθού στον δικαιούχο -εν προκειμένω στην κυρία Αγγελοπούλου- αυτός δηλώνεται αναγκαστικά ως εισόδημα, ανεξάρτητα από το πού πάνε τελικά τα χρήματα. Με τις δωρεές που κάνει η κυρία Αγγελοπούλου με τον μισθό από το υπουργείο Εξωτερικών το κράτος ουσιαστικά χρηματοδοτεί το φιλανθρωπικό της έργο. Εστω κι αν στην πραγματικότητα μπορεί να χαρίζει πολύ περισσότερα σε φιλανθρωπίες, το γεγονός ότι ο φορολογούμενος πληρώνει τον μισθό της παραμένει.
ΜΕ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ
Η κυρία Αγγελοπούλου ορίστηκε πρέσβειρα εκ προσωπικοτήτων το 1998, όταν υπουργός Εξωτερικών ήταν ο κ. Θόδωρος Πάγκαλος. Για την τοποθέτησή της στη θέση αυτή υπήρχε σοβαρός πολιτικός λόγος, σύμφωνα τουλάχιστον με τις τότε ισορ-ροπίες στο πολιτικό σκηνικό. Η σύζυγος του κ. Αγγελόπουλου δεν ορίστηκε από την αρχή πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής για το 2004 -παρότι πρωτοστάτησε στην ανάληψη της διοργάνωσης από την Ελλάδα- και η τότε κυβέρνηση του κ. Σημίτη ήθελε να την «αξιοποιήσει» με έναν τρόπο ώστε να συνεχίσει να προσφέρει την πολύτιμη αρωγή της στην προσπάθεια διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων. Κατέχοντας το διπλωματικό διαβατήριο, η κυρία Αγγελοπούλου συνέχισε να έχει επαφές με τους λεγόμενους «Αθανάτους» της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.
Το 2000 μεταπήδησε στη θέση της προέδρου της Οργανωτικής Επιτροπής και το 2004 -όπως είναι γνωστό σε όλους- οι Ολυμπιακοί Αγώνες ολοκληρώθηκαν με την ίδια στο τιμόνι της διοργάνωσης. Οπως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις και αφού η αποστολή που είχε η κυρία Αγγελοπούλου έφτασε στο τέλος της, το αναμενόμενο θα ήταν να υποβάλει την παραίτησή της, καθώς δεν συνέτρεχαν λόγοι για να διατηρεί τη θέση της πρέσβειρας εκ προσωπικοτήτων.
Ούτε η ίδια όμως η σιδηρά κυρία των Ολυμπιακών Αγώνων υπέβαλε παραίτηση, αλλά ούτε και η κυβέρνηση της Ν.Δ. θέλησε να ζητήσει από την κυρία Αγγελοπούλου να παραιτηθεί και να επιστρέψει το διπλωματικό της διαβατήριο.
Ετσι το ελληνικό κράτος συνέχισε τυπικά να καταβάλλει στην κυρία Αγγελοπούλου την αποζημίωση των 55.000 ευρώ ετησίως, να τη διατηρεί ουσιαστικά στο δυναμικό του υπουργείου Εξωτερικών, χωρίς νέα αποστολή. Σύμφωνα με απόλυτα έγκυρες πληροφορίες, τα τελευταία χρόνια η κυρία Αγγελοπούλου δεν έχει αναλάβει κάποιου είδους αποστολή προάσπισης των εθνικών συμφερόντων.
Αξιωματούχοι προσκείμενοι στον υπουργό Εξωτερικών κ. Δημήτρη Δρούτσα ανέφεραν στο «ΘΕΜΑ» ότι η κυβέρνηση έχει λάβει την απόφαση να καταθέσει τροπολογία με την οποία ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας θα έχει τη δυνατότητα να αναθέτει καθήκοντα «πρέσβη εκ προσωπικοτήτων» αμισθί. Μέχρι σήμερα, οι επιλεγέντες για τις θέσεις αυτές πληρώνονται περίπου υποχρεωτικά. Στο ερώτημα αν μπορεί κάποιος, για παράδειγμα η κυρία Αγγελοπούλου, να παραιτηθεί του μισθού του είτε επιστρέφοντάς τον απευ-θείας στα δημόσια ταμεία είτε με κάποια άλλη φόρμουλα, η ολοκληρωμένη απάντηση θα έπρεπε να έχει δοθεί από τη νομική υπηρεσία του υπουργείου Εξωτερικών.
Δεν απαντούσαν ωστόσο στο ερώτημα γιατί η ρύθμιση περί άμισθων πρέ-σβεων εκ προσωπικοτήτων δεν έχει περάσει ακόμη. Το υπουργείο Εξωτερικών είχε τη δυνατότητα να το πράξει τον Νοέμβριο του 2010, όταν πέρασε τροπολογία σύμφωνα με την οποία γενικός γραμματέας του υπουργείου μπορεί να τοποθετηθεί κάποιος από τους πρέσβεις εκ προσωπικοτήτων, αρκεί να έχει διατελέσει μόνιμος διπλωματικός υπάλληλος που να έχει εξελιχθεί μέχρι τον βαθμό του πρέσβεως.
Περιέργως, με την τροπολογία που υπερψηφίστηκε μόλις πριν από έναν μήνα η κυβέρνηση δεν επιχείρησε να δημιουργήσει θέσεις άμισθων πρέσβεων εκ προσωπικοτήτων, όπως υποτίθεται ότι επιχειρεί να πράξει. Και αυτή η «παράλειψη» προκαλεί εντύπωση ιδίως από τη στιγμή που η κυρία Αγγελοπούλου -ενδεχομένως και άλλοι στο παρελθόν- είχε ζητήσει από την αρχή να μη λαμβάνει την αμοιβή της από το Δημόσιο.
Το υπουργείο Εξωτερικών είναι ακόμη περισσότερο εκτεθειμένο απ’ όσα είπε στη Βουλή στις 18 Νοεμβρίου του 2010 η αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών κυρία Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου: «Σήμερα προβλέπονται από τον κανονισμό του υπουργείου Εξωτερικών δεκαπέντε θέσεις πρέσβεων εκ προσωπικοτήτων, εκ των οποίων είναι καλυμμένες οι επτά». Η αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών δεν παρέλειψε να επισημάνει ότι «αυτές οι θέσεις καλύπτονται με Προεδρικό Διάταγμα για ορισμένο χρόνο και φυσικά για συγκεκριμένα έργα». Παρότι δηλαδή η κυρία Ξενογιαννακοπούλου εκθέτει με την έμμεση αυτή ομολογία της τους χειρισμούς του υπουργείου σχετικά με την κυρία Αγγελοπούλου -από την οποία δεν ζητήθηκε ποτέ παραίτηση, αν και το συγκεκριμένο της έργο ολοκληρώθηκε προ καιρού-, δεν απαντά για τους λόγους της παράλειψης αυτής. Είναι πραγματικά παράδοξο, σε μια εποχή όπου οι περισσότεροι Ελληνες ματώνουν για να τα βγάλουν πέρα, το υπουργείο Εξωτερικών να μισθοδοτεί με κάτι περισσότερο από 3.000 ευρώ τον μήνα -αναφερόμαστε στις καθαρές αποδοχές- διάφορους παράγοντες που δεν επιθυμούν να μισθοδοτούνται και έχουν αναλάβει κάποιο έργο που, είτε έχει λήξει, είτε αμφισβητείται έντονα.
Νυν και πρώην… συνάδελφοι της Γ. Αγγελοπούλου
Πέραν της κυρίας Αγγελοπούλου, στο υπουργείο Εξωτερικών υπηρετούν άλλοι έξι πρέσβεις εκ προσωπικοτήτων - πρόκειται στο σύνολό τους για διπλωμάτες. Είναι, συγκεκριμένα, ο κ. Αλέξανδρος Φίλων (από το 2002), πρέσβης και νυν πρόεδρος του Επιστημονικού Κέντρου Ανάλυσης και Σχεδιασμού στο υπουργείο Εξωτερικών, ο κ. Αναστάσιος Σκοπελίτης (από το 2006), πρέσβης και πρώην επικεφαλής της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας στις διερευνητικές επαφές με την Τουρκία, ο κ. Αντώνιος Νικολαΐδης (από τον Ιανουάριο του 2010), πρέσβης και γενικός επιθεωρητής του ΥΠΕΞ, και ο κ. Ιωάννης Καμπόλης, πρέσβης και τακτικός επιθεωρητής του υπουργείου.
Ακόμη δύο πρόσωπα αποχωρούν από τη θέση του πρέσβη εκ προσωπικοτήτων μέχρι το τέλος του 2010. Πρόκειται για τον κ. Γεώργιο Αναστασόπουλο, που πήρε τη θέση από το 2004 επειδή παραλλήλως είχε επιλεγεί ως πρόεδρος της γενικής διάσκεψης της UNESCO, και τον πρέσβη κ. Νικόλαο Καλαντζιανό, ο οποίος τοποθετήθηκε επικεφαλής της ελληνικής προεδρίας του ΟΑΣΕ.
Η κυρία Αγγελοπούλου, αν και η ίδια είχε δηλώσει πως δεν το επιθυμεί, αμείβεται κανονικά από το υπουργείο Εξωτερικών τα τελευταία 13 χρόνια, ακόμη και μετά τη λήξη της αποστολής της, με το πέρας των Ολυμπιακών Αγώνων. Πρόκειται για τη μακροβιότερη πρέσβειρα εκ προσωπικοτήτων, ενώ δεν έχει γίνει γνωστή κάποια συμμετοχή της σε διπλωματικές προσπάθειες της χώρας τα τελευταία χρόνια.
Η ίδια απαντώντας στο «ΘΕΜΑ» διευκρινίζει ότι ζήτησε να μην αμείβεται όταν την τοποθέτησαν στη θέση αυτή και επειδή από το υπουργείο τής γνωστοποίησαν ότι δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο, επέλεξε να δίδει τα χρήματα της αμοιβής της σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. Υπάρχουν πάντως τρόποι ώστε εάν κάποιος δεν επιθυμεί να λαμβάνει την αμοιβή να την επιστρέφει αμέσως στο κράτος και έτσι να μην επιβαρύνει τον Προϋπολογισμό.
Ο συνηθέστερος είναι να δηλώσει ότι η αμοιβή πρέπει να καταβάλλεται απευθείας στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων υπέρ κάποιου σκοπού, ακόμη και υπέρ του υπουργείου από το οποίο αμείβεται - να επιστρέφουν δηλαδή τα χρήματα στον ίδιο φορέα. Μπορεί επίσης να κατατίθεται υπέρ άλλου σκοπού - όπως έκανε παλαιότερα ο κ. Κώστας Σημίτης ζητώντας να πηγαίνει η σύνταξή του ως καθηγητή στη βιβλιοθήκη του Παντείου.
Με την καταβολή όμως κανονικά του μισθού στον δικαιούχο -εν προκειμένω στην κυρία Αγγελοπούλου- αυτός δηλώνεται αναγκαστικά ως εισόδημα, ανεξάρτητα από το πού πάνε τελικά τα χρήματα. Με τις δωρεές που κάνει η κυρία Αγγελοπούλου με τον μισθό από το υπουργείο Εξωτερικών το κράτος ουσιαστικά χρηματοδοτεί το φιλανθρωπικό της έργο. Εστω κι αν στην πραγματικότητα μπορεί να χαρίζει πολύ περισσότερα σε φιλανθρωπίες, το γεγονός ότι ο φορολογούμενος πληρώνει τον μισθό της παραμένει.
ΜΕ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ
Η κυρία Αγγελοπούλου ορίστηκε πρέσβειρα εκ προσωπικοτήτων το 1998, όταν υπουργός Εξωτερικών ήταν ο κ. Θόδωρος Πάγκαλος. Για την τοποθέτησή της στη θέση αυτή υπήρχε σοβαρός πολιτικός λόγος, σύμφωνα τουλάχιστον με τις τότε ισορ-ροπίες στο πολιτικό σκηνικό. Η σύζυγος του κ. Αγγελόπουλου δεν ορίστηκε από την αρχή πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής για το 2004 -παρότι πρωτοστάτησε στην ανάληψη της διοργάνωσης από την Ελλάδα- και η τότε κυβέρνηση του κ. Σημίτη ήθελε να την «αξιοποιήσει» με έναν τρόπο ώστε να συνεχίσει να προσφέρει την πολύτιμη αρωγή της στην προσπάθεια διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων. Κατέχοντας το διπλωματικό διαβατήριο, η κυρία Αγγελοπούλου συνέχισε να έχει επαφές με τους λεγόμενους «Αθανάτους» της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.
Το 2000 μεταπήδησε στη θέση της προέδρου της Οργανωτικής Επιτροπής και το 2004 -όπως είναι γνωστό σε όλους- οι Ολυμπιακοί Αγώνες ολοκληρώθηκαν με την ίδια στο τιμόνι της διοργάνωσης. Οπως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις και αφού η αποστολή που είχε η κυρία Αγγελοπούλου έφτασε στο τέλος της, το αναμενόμενο θα ήταν να υποβάλει την παραίτησή της, καθώς δεν συνέτρεχαν λόγοι για να διατηρεί τη θέση της πρέσβειρας εκ προσωπικοτήτων.
Ούτε η ίδια όμως η σιδηρά κυρία των Ολυμπιακών Αγώνων υπέβαλε παραίτηση, αλλά ούτε και η κυβέρνηση της Ν.Δ. θέλησε να ζητήσει από την κυρία Αγγελοπούλου να παραιτηθεί και να επιστρέψει το διπλωματικό της διαβατήριο.
Ετσι το ελληνικό κράτος συνέχισε τυπικά να καταβάλλει στην κυρία Αγγελοπούλου την αποζημίωση των 55.000 ευρώ ετησίως, να τη διατηρεί ουσιαστικά στο δυναμικό του υπουργείου Εξωτερικών, χωρίς νέα αποστολή. Σύμφωνα με απόλυτα έγκυρες πληροφορίες, τα τελευταία χρόνια η κυρία Αγγελοπούλου δεν έχει αναλάβει κάποιου είδους αποστολή προάσπισης των εθνικών συμφερόντων.
Αξιωματούχοι προσκείμενοι στον υπουργό Εξωτερικών κ. Δημήτρη Δρούτσα ανέφεραν στο «ΘΕΜΑ» ότι η κυβέρνηση έχει λάβει την απόφαση να καταθέσει τροπολογία με την οποία ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας θα έχει τη δυνατότητα να αναθέτει καθήκοντα «πρέσβη εκ προσωπικοτήτων» αμισθί. Μέχρι σήμερα, οι επιλεγέντες για τις θέσεις αυτές πληρώνονται περίπου υποχρεωτικά. Στο ερώτημα αν μπορεί κάποιος, για παράδειγμα η κυρία Αγγελοπούλου, να παραιτηθεί του μισθού του είτε επιστρέφοντάς τον απευ-θείας στα δημόσια ταμεία είτε με κάποια άλλη φόρμουλα, η ολοκληρωμένη απάντηση θα έπρεπε να έχει δοθεί από τη νομική υπηρεσία του υπουργείου Εξωτερικών.
Δεν απαντούσαν ωστόσο στο ερώτημα γιατί η ρύθμιση περί άμισθων πρέ-σβεων εκ προσωπικοτήτων δεν έχει περάσει ακόμη. Το υπουργείο Εξωτερικών είχε τη δυνατότητα να το πράξει τον Νοέμβριο του 2010, όταν πέρασε τροπολογία σύμφωνα με την οποία γενικός γραμματέας του υπουργείου μπορεί να τοποθετηθεί κάποιος από τους πρέσβεις εκ προσωπικοτήτων, αρκεί να έχει διατελέσει μόνιμος διπλωματικός υπάλληλος που να έχει εξελιχθεί μέχρι τον βαθμό του πρέσβεως.
Περιέργως, με την τροπολογία που υπερψηφίστηκε μόλις πριν από έναν μήνα η κυβέρνηση δεν επιχείρησε να δημιουργήσει θέσεις άμισθων πρέσβεων εκ προσωπικοτήτων, όπως υποτίθεται ότι επιχειρεί να πράξει. Και αυτή η «παράλειψη» προκαλεί εντύπωση ιδίως από τη στιγμή που η κυρία Αγγελοπούλου -ενδεχομένως και άλλοι στο παρελθόν- είχε ζητήσει από την αρχή να μη λαμβάνει την αμοιβή της από το Δημόσιο.
Το υπουργείο Εξωτερικών είναι ακόμη περισσότερο εκτεθειμένο απ’ όσα είπε στη Βουλή στις 18 Νοεμβρίου του 2010 η αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών κυρία Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου: «Σήμερα προβλέπονται από τον κανονισμό του υπουργείου Εξωτερικών δεκαπέντε θέσεις πρέσβεων εκ προσωπικοτήτων, εκ των οποίων είναι καλυμμένες οι επτά». Η αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών δεν παρέλειψε να επισημάνει ότι «αυτές οι θέσεις καλύπτονται με Προεδρικό Διάταγμα για ορισμένο χρόνο και φυσικά για συγκεκριμένα έργα». Παρότι δηλαδή η κυρία Ξενογιαννακοπούλου εκθέτει με την έμμεση αυτή ομολογία της τους χειρισμούς του υπουργείου σχετικά με την κυρία Αγγελοπούλου -από την οποία δεν ζητήθηκε ποτέ παραίτηση, αν και το συγκεκριμένο της έργο ολοκληρώθηκε προ καιρού-, δεν απαντά για τους λόγους της παράλειψης αυτής. Είναι πραγματικά παράδοξο, σε μια εποχή όπου οι περισσότεροι Ελληνες ματώνουν για να τα βγάλουν πέρα, το υπουργείο Εξωτερικών να μισθοδοτεί με κάτι περισσότερο από 3.000 ευρώ τον μήνα -αναφερόμαστε στις καθαρές αποδοχές- διάφορους παράγοντες που δεν επιθυμούν να μισθοδοτούνται και έχουν αναλάβει κάποιο έργο που, είτε έχει λήξει, είτε αμφισβητείται έντονα.
Νυν και πρώην… συνάδελφοι της Γ. Αγγελοπούλου
Πέραν της κυρίας Αγγελοπούλου, στο υπουργείο Εξωτερικών υπηρετούν άλλοι έξι πρέσβεις εκ προσωπικοτήτων - πρόκειται στο σύνολό τους για διπλωμάτες. Είναι, συγκεκριμένα, ο κ. Αλέξανδρος Φίλων (από το 2002), πρέσβης και νυν πρόεδρος του Επιστημονικού Κέντρου Ανάλυσης και Σχεδιασμού στο υπουργείο Εξωτερικών, ο κ. Αναστάσιος Σκοπελίτης (από το 2006), πρέσβης και πρώην επικεφαλής της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας στις διερευνητικές επαφές με την Τουρκία, ο κ. Αντώνιος Νικολαΐδης (από τον Ιανουάριο του 2010), πρέσβης και γενικός επιθεωρητής του ΥΠΕΞ, και ο κ. Ιωάννης Καμπόλης, πρέσβης και τακτικός επιθεωρητής του υπουργείου.
Ακόμη δύο πρόσωπα αποχωρούν από τη θέση του πρέσβη εκ προσωπικοτήτων μέχρι το τέλος του 2010. Πρόκειται για τον κ. Γεώργιο Αναστασόπουλο, που πήρε τη θέση από το 2004 επειδή παραλλήλως είχε επιλεγεί ως πρόεδρος της γενικής διάσκεψης της UNESCO, και τον πρέσβη κ. Νικόλαο Καλαντζιανό, ο οποίος τοποθετήθηκε επικεφαλής της ελληνικής προεδρίας του ΟΑΣΕ.
protothema.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου