Η σχιζοφρένεια είναι μια ψυχική νόσος στην οποία το άτομο απομακρύνεται από την πραγματικότητα του εξωτερικού κόσμου και ζει σε έναν φανταστικό κόσμο. Έτσι αποκτά ας πούμε δυο εαυτούς. Αυτόν που αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα και ζει με μια κανονικότητα και τον άλλο που έχει ξεφύγει.
Ομολογώ λοιπόν ότι παρατηρώντας ένα αυγουστιάτικο δελτίο ειδήσεων, η διάγνωση είναι προφανής. Από τη μια ανακοινώνονται τα στοιχεία και οι αριθμοί που δείχνουν πως η ανεργία μεταξύ των νέων καλπάζει. Ένας στους δυο νέους ως 25 ετών είναι άνεργος. Αλλά και αυτοί που εργάζονται παίρνουν μηνιαίες απολαβές που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν ξεπερνούν τα 700 με 750 ευρώ.
Κι εκεί που είσαι έτοιμος να σε πάρουν τα δάκρυα για το μέλλον της νέας γενιάς, το δελτίο προχωράει στην επόμενη είδηση. «Ολονύχτιο το γλέντι στα Χανιά». «Όλη μέρα πάρτι στη Λευκάδα». « Στη Σκιάθο δεν κοιμούνται ποτέ». Είναι μερικοί από τους χαρακτηριστικούς τίτλους που συνοδεύουν τα σχετικά βίντεο. Για να μην αναφερθώ στη Μύκονο, στη Σαντορίνη, στη Ρόδο, κλπ.
Νέοι και νέες ακριβώς του ηλικιακού γκρουπ που ζει στην ανεργία λικνίζουν ρυθμικά τα κορμιά τους, πίνουν τα ποτάκια τους, κάνουν βουτιές, μαυρίζουν στον ήλιο και γενικώς το μόνο που δεν σου περνάει από το μυαλό είναι πως βιώνουν τα αδιέξοδα της ανεργίας.
Οπότε ή έχουν βρει κάποια μαγική συνταγή για να ζουν χωρίς να δουλεύουν ή κάτι άλλο συμβαίνει. Επειδή μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν προφανώς αυτό το «κάτι άλλο» είναι πολύ αποδοτικό. Και δεν είναι άλλο από το οικογενειακό χαρτζιλίκωμα!
Με τους δείκτες της νεανικής ανεργίας στο «κόκκινο», υπό κανονικές συνθήκες η νεολαία δεν θα τραγουδούσε το «Ποιος» της Έλενας Παπαρίζου, αλλά το «μη βροντοχτυπάς τις χάντρες, η δουλειά κάνει τους άντρες….».
Το πόσο θα διαρκέσει το …. χαρτζιλίκωμα δεν το ξέρω. Αυτά τα ψάχνει ο Στουρνάρας προκειμένου να διαπιστώσει πόσο «λίπος» απομένει. Το γεγονός ωστόσο ότι υπάρχει ακόμη «λίπος» είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού στις παραλίες και όχι μόνον.
ΥΓ1: Σιγά μη τρέξει το παιδί με δυο μεταπτυχιακά να βρει δουλειά…. Θα περιμένει στη Πάρο και στη Νάξο να γυρίσει ο τροχός να ανοίξουν οι θέσεις στο Δημόσιο. Αφού και το μεταπτυχιακό για αυτό το πήρε, όχι για να δουλέψει.
ΥΓ2: Πλην των εξαιρέσεων που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, οι λικνιζόμενες νεαρές και οι χαρωποί νέοι είναι η γενιά για την οποία υποτίθεται κλαίμε γιατί, λέει, θα φύγουν γα το εξωτερικό να αναζητήσουν την τύχη τους. Σιγά μη φύγουν… Ξέρουν πως με τα προσόντα τους και τα «πτυχία» τους, ούτε σαν οδοκαθαριστές δεν πρόκειται να βρουν δουλειά σε κάποια σοβαρή χώρα. Ακόμη κι αν φύγουν, σ’ ένα μήνα θα είναι πάλι πίσω!
του Σπύρου Ριζόπουλου
Πηγή: http://www.spirosrizopoulos.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου