Πιστεύω πως πολλά πράγματα στα οποία δεν δώσαμε τη σημασία που έπρεπε τα προηγούμενα χρόνια αποκτούν μια αυτονόητη σημασία σήμερα. Η κρίση είναι μια οριακή κατάσταση της κοινωνίας, που είτε θα οδηγήσει σε μια καλύτερη Ελλάδα είτε στην πλήρη αποσάθρωση. Για να αποτραπεί το δεύτερο και να επιδιωχθεί το πρώτο, είναι ανάγκη να αρχίσουμε να βλέπουμε και πέρα από τα ψηλά τείχη που χτίσαμε γύρω από τον εαυτό μας.
Έγραψα και χθες με αφορμή τη φωτιά κοντά στο σπίτι μου, πως στα δύσκολα ξέρουμε να υπερβαίνουμε τα στενά μας όρια και να βοηθάμε τον διπλανό μας. Μπορεί να έχουμε χίλια δυο κακά σαν λαός, αλλά υπάρχουν στιγμές που μπορούμε να βγάζουμε το καλύτερο κομμάτι του εθνικού μας DNA.
Ναι, υπάρχουν οικονομικά αδιέξοδα. Ναι, έχουν χαθεί δουλειές. Ναι, έχουν χαθεί λεφτά. Όμως μπορούν να μπουν όλα αυτά στη ζυγαριά με τον αγώνα που δίνουν μικρά παιδιά για να κρατηθούν στη ζωή; Μια ματιά στο δικό τους αγώνα όπως και στον αγώνα των οικογενειών τους κάνει όλες τις άλλες αγωνίες να φαίνονται δευτερεύουσες.
Ζούμε σε ένα κόσμο που πάνω απ’ όλα είμαστε εγωιστές, πιστεύοντας ότι τα δικά μας προβλήματα είναι πιο σημαντικά από των άλλων. Φτάνουμε στο σημείο να πιστεύουμε πως το Σύμπαν έχει υποχρέωση και οφείλει να μας δίνει τις λύσεις γιατί είμαστε το κέντρο του. Με τον τρόπο αυτό αδικούμε και πληγώνουμε ανθρώπους. Σε αυτή τη λούμπα πέφτουμε όλοι και δεν εξαιρείται κανείς.
Σήμερα ζητώ μια χάρη, αν και συνήθως το αποφεύγω. Να βάλουμε ο καθένας τον εαυτό του στην άκρη, έστω και για μια μέρα. Να μπούμε στη θέση του άλλου και να προσπαθήσουμε να δούμε – όσο δύσκολο κι αν είναι – τον κόσμο και με τα δικά του μάτια. Αν μη τι άλλο θα μας κάνει πιο πλούσιους σε εμπειρίες και συναισθήματα.
Σας ζητώ λοιπόν να στηρίξετε όσο και όπως μπορείτε την αυριανή συναυλία του Μάριου Φραγκούλη στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, τα έσοδα της οποίας θα διατεθούν στη «Φλόγα», τον σύλλογο γονιών παιδιών με νεοπλασματική ασθένεια, που φέτος συμπληρώνει 30 χρόνια από την ίδρυση του.
Σήμερα στον ξενώνα της Φλόγας, διαμένουν 30 οικογένειες από την επαρχία, αφού τα παιδιά τους πρέπει για λόγους θεραπείας να παραμένουν στην Αθήνα. Εκτός από τη λειτουργία του ξενώνα, η Φλόγα εφαρμόζει πρόγραμμα «Νοσηλεία στο Σπίτι», ανακαινίζει τους χώρους των παιδιατρικών νοσοκομείων και τους παρέχει εξοπλισμό, στηρίζει τις οικονομικά ασθενέστερες οικογένειες και αγωνίζεται για την επίλυση πολλών θεσμικών θεμάτων.
Είναι μια οργάνωση με περίπου 2500 μέλη, τους γονείς των παιδιών τα οποία ασθένησαν και είτε κέρδισαν είτε έχασαν τη μάχη με την ασθένεια. Δεν χρηματοδοτείται από το κράτος ούτε από οποιοδήποτε ευρωπαϊκό πρόγραμμα. Τα έσοδα της βασίζονται 100% στις δωρεές των φίλων της οργάνωσης και χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσε να κάνει το εξαιρετικό έργο που κάνει, υποκαθιστώντας ουσιαστικά υποχρεώσεις του ίδιου του κράτους.
Όσοι με διαβάζετε και είστε Αθήνα, σας ζητώ να έρθετε στη συναυλία. Σίγουρα δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να χαρούμε αυτή τη μοναδική πανσέληνο αύριο βράδυ. Όσοι με διαβάζετε και δεν είστε ή δεν μπορείτε να είστε αύριο το βράδυ στην Αθήνα, μπορείτε να κάνετε τουλάχιστον δυο πράγματα. Αν έχετε την οικονομική δυνατότητα μπορείτε να αγοράσετε ηλεκτρονικά ένα εισιτήριο ακόμη κι αν δεν πάτε στη συναυλία. Είναι χρήματα που θα πιάσουν τόπο. Μπορείτε επίσης να κάνετε αναρτήσεις στα δικά σας social media για να προβληθεί το γεγονός και να παρακινηθούν να πάνε όσο το δυνατόν περισσότεροι.
Όλη η Ελλάδα, από το γραφικό Καστελόριζο μέχρι το πανέμορφο Βουλγαρέλι και ως τις πάντα φιλόξενες Καστοριά και Ορεστιάδα, μπορεί να δηλώσει «παρών» σε μια προσπάθεια που αξίζει.
Πιστεύω είναι η καλύτερη ευκαιρία για να αποδείξουμε πως η φλόγα της συλλογικότητας παραμένει αναμμένη και πως η κρίση μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για να ξανασκεφτούμε πάνω σε θεμελιώδεις αξίες που ίσως τις αφήσαμε στην άκρη τα χρόνια του «μεγάλου πάρτυ».
ΥΓ: Η δουλειά που θα παρουσιάσει ο Μάριος Φραγκούλης έχει τον τίτλο Beautiful Things. Δύσκολα μπορώ να φανταστώ κάτι πιο όμορφο από το χαμόγελο ενός παιδιού που έχει νικήσει τον καρκίνο. Σήμερα, με τις δυνατότητες και την πρόοδο της τεχνολογίας και της επιστήμης σχεδόν 3 στις 4 περιπτώσεις παιδικών καρκίνων είναι οριστικά ιάσιμες. Ο αγώνας δεν είναι μάταιος λοιπόν, αλλά θέλει συμμάχους. Όλους εμάς.
του Σπύρου Ριζόπουλου
Πηγή: http://www.spirosrizopoulos.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου