Όχι στην δαιμονοποίηση των αλλαγών, αλλά...

Τα τελευταία χρόνια την πλειονότητα των ειδήσεων αποτελούσαν καταγγελίες που έφθαναν από παντού, για σκάνδαλα, για χρηματισμούς, για σπατάλη δημοσίου χρήματος, για κακοδιαχείριση και αναποτελεσματικότητα του δημοσίου τομέα, αποτέλεσμα της κομματοκρατίας, και του βολέματος των ημετέρων, για...
κακοδιαχείριση και κατασπατάληση των ευρωπαίκών πόρων, οι οποίοι αντί να καταλήγουν στην ανάπτυξη, κατέληγαν ως επί το πλείστον στις τσέπες των επιτήδειων και για ένα σωρό ακόμα παθογενείς καταστάσεις, που τις βιώναμε όλοι (απαθείς η αλήθεια είναι).  Αποτελούσε πλέον κοινή παραδοχή ότι η κατάσταση στην Ελλάδα είχε φτάσει στο απροχώρητο και απαιτούνταν ριζικές τομές για να αναμορφωθεί η χώρα. Πώς όμως καταλήξαμε τελικά στο σημείο, όλες οι αλλάγες να συμπυκνώνονται στην οριζόντια μείωση των μισθών και των συντάξεων & στην κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων; Πώς φτάσαμε στο σημείο να την πληρώνουν & πάλι όσοι ευθύνονται λιγότερο για την κατασταση την οποία περιγράψαμε...; Σαν να μην φθάνει όμως αυτό εσείς εξακολουθείτε κανονικά το δούλεμα όταν δηλώνετε ότι το 2013 θα αποτελεί το τέλος αυτής της στενωπού. Πώς θα γίνει αυτό; Βελτιώσατε τίποτα από τα προαναφερθέντα για να αλλάξει η κατάσταση...; Όχι, οπότε πώς;
Είναι απολύτως βέβαιο ότι χρειάζονται ριζικές τομές και δεν πρέπει να δαιμονοποιούνται όλες οι αλλαγές εξ'αιτίας του μνημονίου και μόνο (δεν γίνεται για παράδειγμα να συνεχίζονται να μοιράζονται τόσα εκατομμύρια ευρώ σε ελλειματικές ΔΕΚΟ και οι Έλληνες φορολογούμενοι να πληρώνουν αυτό το έλλειμα), αλλα πώς να σας εμπιστευτεί κάποιος όταν μόνιμα του λέτε ψέματα, όταν δεν απαντάτε στις αγωνιώδεις ερωτήσεις του, όταν βλέπει ότι και πάλι μόνο αυτός θα πληρώσει για ότι γίνεται...
Μην ξεχνάτε καμμία πραγματική αλλαγή δεν προχώρησε χωρίς την εμπιστοσύνη και την στήριξη των πολιτών...