Περί ιστορίας με αφορμή την σειρά "1821"

(Γράφει ο satalitikos)

Για άλλη μια φορά οι κατοικοι αυτής της χώρας έδειξαν την αμάθεια τους και δικαίωσαν όσους θεωρούν την Ελλάδα μια αφρικανική χώρα με λευκούς κατοίκους.  Η σειρά του ΣΚΑΙ "1821", θέτει τα πράγματα στη πραγματική τους διάσταση (αν και παράλειψαν αρκετά πράγματα) και ήταν καιρός να ξεφύγουμε λίγο από την ελληνορθόδοξη εθνική παιδεία του Κοραή (διότι αυτός πρώτος συνέλαβε το σχέδιο της εθνικής παιδείας με έμφαση στην αρχαιολατρία και όπως είπε και ο Γιανναράς έχουμε βάλει μια γέφυρα 2500 χρόνων από τα αρχαία χρόνια στο σήμερα παρακάμπτοντας το Βυζάντιο). Η μωρία μας όμως δεν αντανακλάται...

στην επίθεση στους συντελεστές αυτής της σειράς, διότι αυτή δείχνει μόνο την αμάθεια. Η μωρία φαίνεται στο ότι έχουμε μπερδέψει τις έννοιες συμβολισμός, γεγονός και ιστορία.

Είναι αλήθεια ότι την 25/3/1821 δεν έγιναν πολλά και σίγουρα ο Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν έδωσε το σήμα της έναρξης. Όπως και το ότι αν δεν ήταν τα γεωπολιτικά παιχνίδια της Αγγλίας και της Ρωσίας, τώρα θα μιλούσαμε αιγυπτιακά. Οι ίδιοι οργανωτές του κράτους γιόρταζαν την Επανάσταση την πρωτοχρονιά. Αρκετά αργότερα πήγε την 25^η  Μαρτίου και έγινε για λόγους συμβολισμού. Και μάλιστα είναι πολύ καλός συμβολισμός και τα συγχαρητήρια μου σε αυτόν που το είχε σκεφτεί. Είναι λογικό για ένα γεγονός τόσο πολύπλοκο, όπως μια επανάσταση να διαλέγεται μια ημερομηνία ορόσημο. Το ίδιο έκαναν οι Γάλλοι με τη Γαλλική Επανάσταση, οι Αμερικανοί και αρκετές χώρες σε Λατινική Αμερική και Ευρώπη. Η ημέρα ορόσημο είναι απαραίτητη διότι αυτό που γιορτάζουμε δεν είναι το γεγονός ως γεγονός αλλά ο συμβολισμός του γεγονότος. Την 25^η δε γιορτάζουμε την έναρξη της Επανάστασης αλλά τον συμβολισμό ότι μια χούφτα άνθρωποι έκαναν έναν αγώνα που οδήγησε στο σήμερα. Όπως την 28^η Οκτωβρίου δε γιορτάζουμε την απάντηση του Μεταξά (έτσι και αλλιώς δε μπορούσε να πει και ναι αλλά αυτό είναι θέμα άλλου ποστ) αλλά την αντίσταση της χώρας στον Άξονα. Απλά λέμε στα παιδάκια ότι γιορτάζουμε το γεγονός, αλλά όταν μεγαλώνουμε δε τους λέμε την αλήθεια.

Παράλληλα η εθνική υπόσταση των επαναστατών είναι βλακώδες ζήτημα. Γιατί θα πρέπει να έχουμε αυτό το κόλλημα με την τυπολατρία. Εάν μπει κάνεις στον κόπο να διαβάσει την ιστορία αυτού του τόπου θα μάθει ότι επί Βυζαντίου οι Σλάβοι έμεναν στην Πελοπόννησο, οι Καταλανοί είχαν την Αθήνα για 80 χρόνια. Επιπλέον ύστερα από 2000 χρόνια σε πολυφυλετικές κοινωνίες όπως η Βυζαντινή και η Οθωμανική οι μετεγκαταστάσεις πληθυσμών ήταν κάτι το σύνηθες. Εμείς δηλαδή πως είμαστε περήφανοι για τις αποικίες μας και ότι υπάρχουν Έλληνες παντού. Το ίδιο δεν είναι; Αλλά είπαμε ημιμάθεια. Και όμως αυτή η ανομοιογένεια δεν εμπόδισε την Επανάσταση και την εδραίωση της, ούτε τη συνοχή του κράτους. Άρα γιατί να σκοτωνόμαστε για την υπόσταση αφού οι κατοικοι αυτής της χώρας ανεξάρτητου φυλής είχαν τη κοινή συνείδηση ότι είναι μέλη μιας ευρύτερης εθνικής κοινότητας, δηλαδή της νεοελληνικής.

Πάρτε για παράδειγμα τη Βρετανία. Γνώρισε δυο εισβολές και δυο γενοκτονίες. Ο ήρωας της ο Λεοντόκαρδος δεν ήξερε αγγλικά και έμενε μόνιμα στην Ακουϊτανία. Η ελίτ τους μέχρι το τέλος του εκατονταετή πολέμου μιλούσαν γαλλικά. Και όμως είναι όλοι Βρετανοί και περήφανοι γι’αυτό ασχέτως αν οι αρχαίοι Βρετανοί αφανίστηκαν από τους Ρωμαίους και τους Σάξονες (μικρές κοινότητες έμειναν σε Ουαλία και Ιρλανδία). Μάλιστα οι Βρετανοί είναι πολύ πιο σοβινιστές από εμάς. Εκεί άνθρωποι κυκλοφορούν με ρούχα που έχουν τη σημαία, ψωνίζουν μόνο βρετανικά προϊόντα κτλ. Ποια η διαφορά με εμάς; εμένα μου φαίνεται ότι πάσχουμε από ανασφάλεια κάτι που είναι χαρακτηριστικό των ημιμαθών και αυτων που δεν έχουν συμφιλιωθεί με το παρελθόν.

Η ανασφάλεια αυτού του λαού φαίνεται ακόμα και από την έλλειψη της ισορροπίας. Όπως είχε γραφτεί στον ναυτίλο χρόνια πριν: ο πατριωτισμός δεν είναι κτήμα της αριστεράς για να παραδοθεί στην δεξιά. Έτσι οι μισοί θεοποιούν και οι άλλοι μισοί ισοπεδώνουν. Η ιστορία πρέπει να διαβάζεται με τη ματιά του τότε, αλλιώς δεν κατανοείται. Με αυτό τον τρόπο δεν είναι τόσο δύσκολο να δούμε την Επανάσταση όπως ήταν, άνθρωποι σαν εμάς, οι όποιοι ζούσαν σε μια κοινωνία και σε μια περίοδο όπου αυτά που έκαναν θεωρούνταν όχι απλά αποδεκτά και φυσιολογικά, αλλά μεγαλειώδη. Όχι μόνο σε μας αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Τα σύμβολα χρειάζονται και δεν είναι κακό μια χώρα να έχει ήρωες και σύμβολα. Αρκεί να βλέπονται όπως είναι, χωρίς θεοποίηση. Τα σύμβολα χρειάζονται για να υπενθυμίσουν στους μεταγενέστερους πώς μπορούν να αντιδράσουν σε οποιαδήποτε δύσκολη περίοδο…