Με βάση το δεύτερο και επίσης εύστοχο επεισόδιο του Εξάντα για την Αργεντινή, θα ήθελα να αναφερθώ σε δυο αιτιάσεις σε σχέση με εμάς, γιατί δε θα πρέπει να ζούμε με ψευδαισθήσεις. Καταρχάς όσο η Ελλάδα είναι μέλος του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) δε μπορεί να εφαρμόσει τίποτα...
από αυτά της Aργεντινής. Έτσι δε μπορούμε να υποτιμήσουμε το νόμισμα μας. Επιπλέον λόγω της κοινής αγοράς δε μπορούμε να βάλουμε δασμούς, έτσι ώστε να ισορροπήσουμε το εμπορικό μας ισοζύγιο. Ούτε μπορούμε να πάρουμε μέτρα επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής διότι απλούστατα αρκετά από τα κεφάλαια αυτά θα πάνε και σε άλλες χώρες μέσω των εισαγωγών. Πρακτικές που βοήθησαν την Αργεντινή. Επιπλέον δε μπορούμε να αναδιαρθρώσουμε το χρέος διότι απλούστατα δε θα μας αφήσουν, διότι μια τέτοια πράξη θα προκαλέσει ρωγμές στο ευρώ και θα παρασύρει και αλλά μέλη. Αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης του μηχανισμού. Προσωπικά είμαι υπέρ της εξόδου και της κήρυξης πτώχευσης καθώς και στις πολιτικές της Αργεντινής. Σε μια τέτοια περίπτωση θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε τους δασμούς της Ένωσης αλλά αυτό δεν είναι μεγάλο κακό διότι δε παράγουμε κάτι σοβαρό, ενώ τα αγροτικά μας προϊόντα μπορούμε να τα διαθέσουμε στη Μέση Ανατολή. Βέβαια το μεγάλο πρόβλημα θα είναι η τεράστια υποτίμηση, που θα φέρει έναν τεράστιο πληθωρισμό (όπως και στην Αργεντινή). Το αποτέλεσμα θα είναι να ζήσουμε μια δεκαετία όπως το 50 και το 60, μετά όμως θα έρθουμε στα ίσα μας. Παραμενωντας στην ΕΕ θα έχουμε την ιδία δεκαετία αλλά το μέλλον θα εξακολουθεί να είναι αμφίβολο. Βέβαια όλες αυτές οι απόψεις μπορούν να χαρακτηρίστουν αίολες για τον απλούστατο λόγο, ότι απαιτούν μια στιβαρή, σοβαρή και αδιάφθορη πολιτική ηγεσία. Εσείς τι λέτε, έχουμε τέτοια?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου