Το πάτημα της βαλβίδας

Πόσο παράξενη γίνεται καμιά φορά η ζωή. Λίγο διαφορετικά να ήσαν τα πράγματα και αυτό το κορίτσι, η Βούλα Παπαχρήστου, θα μπορούσε να είχε γίνει το ίνδαλμά μας. Είναι κατά τα φαινόμενα καλή αθλήτρια και όμορφη κοπέλα και αν είχε λίγη τύχη στους αγώνες θα μπορούσε να είχε επιστρέψει ντυμένη τη γαλανόλευκη και με υποδοχή ηρωίδας στο αεροδρόμιο. Δεκάδες δηλώσεις για τη χαρά που μας χάρισε στη δύσκολη στιγμή, δηλώσεις των γειτόνων, το απλό κορίτσι της διπλανής πόρτας, δεξίωση στο Προεδρικό μέγαρο, λόγια εθνικής υπερηφάνειας από τον Πρόεδρο, εξώφυλλα περιοδικών, τηλεοπτικές εκπομπές- το φωτεινό της πρόσωπο λουσμένο με τη λάμψη της νίκης θα ήταν περιζήτητο στο μουντό μας τοπίο...

Τίποτα από αυτά δεν θα συμβεί. Στο αγώνισμά της θα το έλεγε άκυρη προσπάθεια. Πριν απογειωθεί για το άλμα πάτησε τη βαλβίδα. Ανακύκλωσε ένα άκυρο, σαχλό, ρατσιστικό, δήθεν αστείο που το διαβάσαμε και αλλού. Σύμφωνοι, αν διαβάσεις τα tweets της θα δείς ότι ίσως δεν είναι τόσο τυχαίο, θα δείς ότι η σχέση της με τη Χρυσή Αυγή και τον Κασιδιάρη δεν είναι τωρινή-άλλωστε τον είχε υπερασπιστεί και στο επεισόδιο με την Κανέλλη. Ταυτοχρόνως όμως θα εντυπωσιαστείς από τα αδιανόητα ορθογραφικά λάθη της. Και θα τη δεις με άλλο μάτι.
Είναι ένα κορίτσι που ξόδεψε αμέτρητες ώρες από τη ζωή της στα ταρτάν και την άμμο, που προφανώς παραμέλησε τη μόρφωσή της για αυτό, που ο κόσμος της από τα παιδικά της χρόνια είναι ένας κόσμος στον οποίο βρίθει η λατρεία του σώματος και η παραχαραγμένη αγάπη της σημαίας. Είναι δηλαδή ένας κόσμος στον οποίο εύκολα ένα τέτοιο κορίτσι, χωρίς σημαντική πνευματική καλλιέργεια, θα παρασυρόταν στην συνθηματική, μανιχαϊστική ιδεολογία της ακροδεξιάς. Και παρασύρθηκε. Και ταυτοχρόνως υποτίμησε την δύναμη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Και εξωτερίκευσε αυτό που ίσως πιστεύουν και άλλοι αθλητές που μεγαλώνουν στο ίδιο περιβάλλον, αλλά δεν το έγραψαν στο πληκτρολόγιο. Άλλωστε οι δηλώσεις περί υπεροχής του γονιδίου του Έλληνα δεν είναι λιγότερο ρατσιστικές, πόσω μάλλον που δεν λέγονται για αστείο. Εκείνη όμως ήταν που πάτησε τη βαλβίδα.
Από την άλλη πρόκειται για μια αθλήτρια υψηλού επιπέδου άρα με ασυνήθιστη δύναμη θέλησης, αυταπάρνηση, προσήλωση στους στόχους της και αυτοπειθαρχία. Και την οριακή στιγμή στη ζωή ενός αθλητή, όταν περιμένει την δικαίωση της τιτάνιας προσπάθειάς της, αποκλείεται. Και ενώ είναι ευκαιρία αυτό το περιστατικό να την ωριμάσει και να την κάνει να εμβαθύνει αυτά που μέχρι τώρα καταναλώνει αβασάνιστα, με απόφαση της Ολυμπιακής Επιτροπής το πιθανότερο μετατρέπεται ες αεί σε ενσυνείδητη ρατσίστρια και χρυσαυγίτισσα. Γιατί είναι πολύ δύσκολο να χειριστεί κανείς τόσο θυμό και τέτοια ματαίωση και εύκολα θα ακουμπήσει σε αυτούς που θα της δώσουν δίκιο.
Καταλαβαίνω ότι ο κ. Κούβελος πήρε την απόφαση κοιτώντας περισσότερο προς το BBC και λιγότερο προς την ουσία του σχολίου. Όμως ισχύει αυτό που γενικότερα ισχύει για την ακροδεξιά. Δεν την αντιμάχεσαι με αποκλεισμούς αλλά με γενναιότητα και αυτοπεποίθηση. Και θα ήταν γενναιότητα να δεχτούμε την συγγνώμη αυτής της αθλήτριας και να την αφήσουμε να ζήσει το όνειρό της.
του Ανδρέα Πετρουλάκη

Πηγή: http://ouranos.gr