Συζητείται στη Βουλή η επίκαιρη ερώτηση του ΚΚΕ για την αμπελοκαλλιέργεια και ο βουλευτής Αιτ/νίας κ. Νίκος Μωραΐτης είναι πανέτοιμος για να δώσει μια ακόμη δύσκολη κοινοβουλευτική μάχη, υπερασπιζόμενος το αυτονόητο δικαίωμα των αγροτών να μπορούν να καλλιεργούν. Μια μάχη όμως εκ των προτέρων χαμένη. Δυστυχώς. Εθνική αγροτική πολιτική, άλλωστε, δεν υπάρχει και όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση ζητά κάτι, η χώρα μας… υπακούει. Αυτή τη φορά είναι οι αμπελοκαλλιεργητές που πρέπει να ξεριζώσουν τα αμπέλια τους, αν αυτά έχουν «παρανόμως» (!!!) φυτευθεί μετά το 1998. Θα ακολουθήσουν έλεγχοι, μάλιστα, και θα επιβληθούν πρόστιμα.
Στην Αιτωλοακαρνανία μιλάμε για 200 καλλιεργητές αμπελιών. Το ουσιώδες όμως δεν είναι το αν αυτοί οι 200 θα πρέπει να ξεριζώσουν ή όχι τον κόπο και τις αγωνίες τους, αλλά το ότι παθητικά αποδεχόμαστε το ξερίζωμα της ιστορίας χιλιετιών. Στη «Συνείδηση» έχουμε πολλές φορές υποστηρίξει ότι οι 200 θα έπρεπε κανονικά να είναι τουλάχιστον 20.000, γιατί το αμπέλι γεννήθηκε εδώ. Εδώ είναι η πατρίδα του Οινέα και του Στάφυλου, νερό του Αχελώου ήταν αυτό που ανακατεύτηκε για πρώτη φορά με τον οίνο (κρασί= κεκραμένος οίνος). Εδώ, εξακολουθεί να παράγεται αρίστης ποιότητας κρασί. Κι αν είχαμε λίγο μυαλό, στηριζόμενοι στο μύθο του Οινέως, θα μεγαλουργούσαμε. Και στον συγκεκριμένο τομέα θα μπορούσε και θα έπρεπε η Αιτ/νία να έχει κατακτήσει τις αγορές του κόσμου.
Αντί όμως να υπερασπιστούμε αυτό που μας ανήκει και να διεκδικήσουμε αυτό που μας αξίζει, θα πρέπει τώρα να ξεριζώσουμε ότι απέμεινε. Και σε μια οικονομία που έχει πλήρως καταρρεύσει, να μην παράγουμε τίποτε και να κάνουμε εισαγωγές μούστου απ’ το Μαρόκο! Έτσι στηρίζουμε την παραγωγή; Έτσι θα έρθει η ανάπτυξη; Ας βγάλει ο καθένας τα δικά του συμπεράσματα… και ας προβληματιστούμε όλοι μαζί.
Εφημερίδα Συνείδηση
Πηγή: http://www.agriniopress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου