Ε, ρε κλωτσιές που σας χρειάζονται!

Αν και ποικίλουν οι εκτιμήσεις για το ακριβές μέγεθος της χθεσινής απεργιακής συγκέντρωσης, η αλήθεια είναι μία. Ο κόσμος δεν κατέβηκε στους δρόμους, όπως τον καλούσαν διάφορες φωνές. Ούτε εκατομμύρια είχαμε μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη, ούτε καμιά κοσμοπλημμύρα πολιόρκησε την ελληνική βουλή. Το προχθές και το σήμερα κινούνται στους ρυθμούς της καθημερινής ρουτίνας, που σημαίνει πως χθες δεν έγινε και τίποτα το σημαντικό.
Η ελληνική κοινωνία είναι πολύ πιο συνειδητοποιημένη απ’ όσο θέλουν να πιστεύουν ορισμένοι. Έχει πάθει κι έχει μάθει. Έχει μάθει πως...
από μια «απεργία – ντουφεκιά» για την «τιμή των (συνδικαλιστικών) όπλων» δεν αλλάζει τίποτα. Το μόνο που συμβαίνει είναι η ταλαιπωρία όσων έχουν λόγους να κινηθούν στο κέντρο. Κατά τα λοιπά, η κοινωνία ξέρει πολύ καλά ποιες είναι οι φωνές που την καλούν στο δρόμο και πόσο πελώριες είναι οι ευθύνες τους για το γεγονός πως φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Όταν οι μισές διοικήσεις των συνδικαλιστών του ευρύτερου δημόσιο τομέα είναι εμπλεκόμενες σε σκάνδαλα, σε λαμογιές, σε σπατάλες και σε απάτες σε βάρος του σκληρά φορολογούμενου πολίτη, με ποια ηθική αξιοπιστία βγαίνουν να διαμαρτυρηθούν; Η μόνη πραγματικά υγιής αντίδραση των εργαζομένων είναι να τους αρπάξουν με τις κλωτσιές όπου τους βρουν, για να τελειώνουμε κάποτε με τη δικτατορία των «Φωτόπουλων».
Η κοινωνία ξέρει ακόμη πως το «όλοι μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου έχει μια αλήθεια. Μπορεί να αντέδρασε που βγήκε ο συγκεκριμένος πολιτικός, ο Πάγκαλος, να το πει αλλά κατά βάθος έχει αποδεχθεί πως το «πάρτυ» ήταν μεγάλο και οι «προσκεκλημένοι» πάρα πολλοί. Ξέρει επίσης πως η διαφθορά ζει και βασιλεύει. Διότι παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα, όσο η νομιμότητα είναι οικονομικά ακριβότερη από τη διαφθορά, η διαφθορά θα κερδίζει τις δουλειές. Για αυτό και η πραγματικά υγιής αντίδραση απέναντι σε αρκετούς εξ αυτών οι οποίοι σήμερα λένε ότι πεινάνε με τις περικοπές, είναι επίσης …οι κλωτσιές, για να τελειώνουμε κάποτε με τα «λαμόγια» που έκαναν όχημα πλουτισμού το «δικαίωμα υπογραφής».
Πάμε τώρα και στο τελευταίο που γνωρίζει η κοινωνία και για αυτό δεν κατεβαίνει στους δρόμους. Παρά τον άδικο χαρακτήρα τους και τη σκληρότητά τους, ξέρει πως τα μέτρα πρέπει να περάσουν. Και πρέπει να περάσουν γιατί το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του έχει αποδειχθεί εδώ και τρία χρόνια ανίκανο ή απρόθυμο (διαλέγετε και παίρνετε….) να σχεδιάσει και να οργανώσει ένα Ελληνικό Πρόγραμμα Εθνικής Ανασύνταξης, με όραμα, με στόχους, με χρονοδιαγράμματα για το πώς πρέπει να μοιάζει η Ελλάδα από το 2020 και μετά. Το κενό αυτού του Εθνικού Προγράμματος καλούνται εκ των πραγμάτων να αναπληρώσουν τα μνημόνια, τα οποία όπως είναι φυσικό είναι «κομμένα και ραμμένα» στα μέτρα των δανειστών μας. Με αποτέλεσμα τώρα που αρχίζουν να «πλακώνονται» και μεταξύ τους οι δανειστές μας, να προδιαγράφονται ακόμη χειρότερες μέρες για την οικονομία της χώρας. Άρα και απέναντι στην πολιτική τάξη, όποια ιδεολογική προμετωπίδα κι αν χρησιμοποιεί, η υγιής αντίδραση είναι και πάλι οι κλωτσιές για να τελειώνουμε με αυτό το ανέκδοτο που λέγεται διακυβέρνηση της χώρας και επί της ουσίας έχει αποδειχθεί ως διαχείριση χρόνου και τίποτα περισσότερο.

ΥΓ: Τη μέρα που θα βγει ο κόσμος στους δρόμους και θα αρχίσει να μοιράζει τις κλωτσιές σε όλους τους παραπάνω, θα τον έχει καλέσει μια φωνή για την οποία θα είναι βέβαιος πως λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους!
του Σπύρου Ριζόπουλου

Πηγή: http://www.spirosrizopoulos.com