Παρασκευή 8 – Κυριακή 24 Ιουνίου Παλαιά Δημοτικά Λουτρά
«33 χρόνια Ρετροσπεκτίβα»
Έκθεση Φωτογραφίας του Χρήστου Σταματόπουλου.
Αναδρομή στο έργο του σπουδαίου καλλιτέχνη φωτογράφου μέσα από εικόνες. Η εκδήλωση γίνεται σε συνδιοργάνωση με την Δημοτική Βιβλιοθήκη – Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Πατρέων.
Σάββατο 23 Ιουνίου Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο Πανεπιστημίου Πατρών
Mona Shores High School Choir
Τραγουδάμε χορωδιακά για το ΧΑΜΟΓΕΛΟ του ΠΑΙΔΙΟΥ
98 ερμηνευτές υπό την διεύθυνση του Shawn Lawton συμμετέχουν στην φιλανθρωπική εκδήλωση για το Χαμόγελο του παιδιού μαζί με την Παιδική, την Νεανική και την Μικτή Χορωδία της Πολυφωνικής. Η εκδήλωση πραγματοποιείται σε συνεργασία με την Πολυφωνική Χορωδία Πάτρας.
Τετάρτη 1, Πέμπτη 2 Αυγούστου 2012 Ρωμαϊκό Ωδείο Πατρών 21:30
Θέατρο Ζήνα «Τι Βουλή θα παραδώσεις»
Κείμενα: Άννα Παναγιωτοπούλου, Αλέξη Καλλίτση, Μίνωα Θεοχάρη
Σκηνοθεσία: Άννα Παναγιωτοπούλου
Σκηνικά Κοστούμια: Αναστασία Αρσένη
Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Χορογραφίες: Φωκάς Ευαγγελινός
Ερμηνεύουν: Άννα Παναγιωτοπούλου, Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Χρύσα Ρώπα, Αντώνης Καφετζόπουλος,
Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Γιώργος Γαλίτης, Παντελής Καναράκης, Άννα Μονογιού, Ιωάννα Τριανταφυλλίδου , Γιώργος Τσούρμας , Κατερίνα Δημάδη
Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012 Ρωμαϊκό Ωδείο Πατρών 21:30
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης Νικολάι Γκόγκολ «ο Επιθεωρητής»
Μετάφραση: Άρης Αλεξάνδρου
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ
Σκηνικά-Κοστούμια: Ελένη Δουνδουλάκη
Επιμέλεια κίνησης –χορογραφία: Μόνικα Κολοκοτρώνη
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Μουσική επιμέλεια: Λίλλυ Μελεμέ
Ερμηνεύουν: Βασίλης Ανδρέου, Νικολέττα Βλαβιανού, Μελέτης Ηλίας, Εύη Μητσοπούλου, Παναγιώτης Μπουγιούρης, Δημήτρης Μυλωνάς, Σπύρος Τσεκούρας, Χάρης Χαραλάμπους
Σε μια επαρχιακή πόλη, χαμένη κάπου στα βάθη της Τσαρικής Ρωσίας, διαρρέει η φήμη ότι πρόκειται να καταφθάσει Γενικός Επιθεωρητής από την πρωτεύουσα, ο οποίος προτίθεται να ελέγξει όλα τα κακώς κείμενα της τοπικής διοίκησης, και επιπλέον ταξιδεύει «ινκόγκνιτο». Οι αρχές του τόπου βρίσκονται σε αναβρασμό, η αγωνία όλων κορυφώνεται, και στην μικρή κωμόπολη σημαίνει «κόκκινος συναγερμός»...... Ένας νεαρός τυχοδιώκτης, μικροϋπαλληλάκος από την Πετρούπολη, που καταλύει στο πανδοχείο της πόλης, «μεταμορφώνεται» εξαιτίας μιας απίστευτης παρεξήγησης, στον περιβόητο και πολυαναμενόμενο κρατικό λειτουργό, και γίνεται ακούσιος μάρτυρας μιας σειράς τραγελαφικών περιστατικών που αποκαλύπτουν όλη τη διαφθορά, αλλά και την γελοιότητα της τοπικής κοινωνίας….
Γραμμένο το 1836, το κλασσικό αριστούργημα του Γκόγκολ, κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία της παγκόσμιας δραματουργίας. Πρόκειται για μία κορυφαία τραγική φάρσα, με καυστικό και σπινθηροβόλο χιούμορ, που σαρκάζει ανελέητα την εξουσία και τους μηχανισμούς της, γεγονός που την καθιστά απόλυτα διαχρονική και συγκλονιστικά επίκαιρη. Ο Γκόγκολ με την αιχμηρή πένα του «καυτηριάζει» την ανοησία, την δουλοπρέπεια, την ματαιοδοξία, τον οπορτουνισμό, την αισχροκέρδεια, την διαφθορά και την υποκρισία της κρατικής μηχανής, αλλά συνάμα και την σήψη μιας ολόκληρης κοινωνίας, που επιδίδεται σε ένα πρωτοφανές πανδαιμόνιο από κολακείες, δωροδοκίες. αλληλοκατηγορίες και αλληλοεξευτελισμούς. Η ασύλληπτη κωμικοτραγική παρεξήγηση που «χρίζει» εν μία νυκτί έναν ασήμαντο νεαρό ταξιδιώτη σε παντοδύναμο Επιθεωρητή, μοιάζει σχεδόν απίστευτη….. Και όμως, ο δεξιοτέχνης Γκόγκολ, βαθύς γνώστης και ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής, κατορθώνει μέσω αυτής της παρεξήγησης, να χτίσει μια καταπληκτική τραγική γελοιογραφία της ανθρώπινης ύπαρξης με συμπάθεια και κατανόηση. Οι μικροί ήρωες της πόλης – άνθρωποι αληθινοί με σάρκα και οστά, και όχι χάρτινες καρικατούρες, με κορυφαίο τον Δήμαρχο, αποτελούν αμελητέα γρανάζια ενός αδηφάγου πολιτικού μηχανισμού που αλλοιώνει συνειδήσεις και βασίζεται στο ψέμα και την εξαπάτηση. Ο νεαρός Χλεστιακόφ αντιλαμβάνεται γρήγορα τους κανόνες του παιχνιδιού που έχει στηθεί ερήμην του, κινείται με επιδεξιότητα και στο τέλος είναι ο μόνος κερδισμένος. Η ξαφνική έλευση του ψευτο-Επιθεωρητή λειτουργεί καταλυτικά για την μικρή κοινωνία, και αποτελεί έναν ειλικρινέστατο και αδυσώπητο καθρέφτη που αποκαλύπτει τα πραγματικά πρόσωπα κάτω από τις μάσκες. Όπως άλλωστε λειτούργησε και το ίδιο το έργο του Γκόγκολ, σαν καθρέφτης, όταν ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων κατά το πρώτο ανέβασμά του στην Πετρούπολη το 1836, με τους φαρισαίους της εξουσίας, που αναγνώριζαν στην σκηνή τους εαυτούς τους, να απαιτούν την εξορία του συγγραφέα στην παγωμένη Σιβηρία. Χάρη στην προσωπική παρέμβαση του Τσάρου, ο Γκόγκολ γλύτωσε από την εξορία, και η αριστουργηματική κωμωδία του από την λογοκρισία. Άλλωστε, όπως λέει και μια χαρακτηριστική ρώσικη παροιμία: «Τι φταίει ο καθρέφτης, αν η φάτσα σου είναι στραβή;»
Πέμπτη 9, Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012 Ρωμαϊκό Ωδείο Πατρών 21:30
Θεατρική Εστία Δήμητρας Παπαδοπούλου «Ο Παππούς έχει πίεση»
Σκηνοθεσία: Δήμητρα Παπαδοπούλου, Αγγελίτα Τσούγκου
Art Director: Φρόσω Ράλλη
Σκηνικά: Γιάννης Μουρίκης
Σχεδιασμός Φωτισμών: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Κοστούμια: Μαρία Κοντοδήμα
Μουσική Επιμέλεια: Κώστας Ζήκος
Ερμηνεύουν: Ελισάβετ Κωνσταντινίδου - Φώφη, Θωμαΐς Ανδρούτσου - Πόπη, Σοφία Παυλίδου - Μαρία, Κώστας Αποστολάκης - Αστυνομικός, Πέτρος Λαγούτης - Χάρης και ο Κώστας Βουτσάς - Παππούς
Πέρασαν 15 χρόνια και ο Παππούς δεν έβαλε μυαλό! O "ΠΑΠΠΟΥΣ ΕΧΕΙ ΠΙΕΣΗ" λοιπόν, η sold-out θεατρική κωμωδία της Δήμητρας Παπαδοπούλου πριν 15 χρόνια, για δύο θεατρικές σαιζόν, επανήλθε θριαμβευτικά, επικαιροποιημένη από τον Νοέμβριο του ’11 στο Θέατρο "ΗΒΗ", για να συνεχίσει το καλοκαίρι του ’12 με περιοδεία σε ολόκληρη την Ελλάδα, δίνοντας το στίγμα της μετέωρης εποχής αλλά και της αλλοπρόσαλλης νεοελληνικής συμπεριφοράς. Από την πλατεία Συντάγματος, έως τις καθημερινές τριβές και τις μικρές ή μεγάλες επαναστάσεις των μελών μιας κλασικής ελληνικής οικογένειας με σημείο αναφοράς τον Παππού.
Ο παππούς, οι τρεις ανεκδιήγητες εγγονές του, ένας μπάτσος, κι ένας πιτσιρικάς από το Σύνταγμα, έρχονται αντιμέτωποι με απρόσμενες και ανεξέλεγκτες καταστάσεις στην Ελλάδα του 2012, αλλά και με τον ίδιο τους τον εαυτό. Η μία εγγονή ψάχνει επειγόντως σπέρμα από άνθρωπο εμπιστοσύνης για να κάνει πραγματικότητα τον μεγάλο της καημό, να τεκνοποιήσει. Η δεύτερη ερωτεύεται το συντηρητικό μπάτσο και από το απόλυτο φρικιό μεταμορφώνεται σε γυναίκα για σπίτι με καθωσπρέπει συμπεριφορά. Και η τρίτη κηρύσσει την επανάστασή της και αλλάζει επιτέλους ζωή, θέτοντας τους δικούς της όρους και κανόνες. Μέντορας της οικογένειας ο παππούς φυσικά! Κάτι τα 80 του χρόνια, κάτι το αριστερό του παρελθόν, κάτι η άνοια που τον έχει κυριεύσει, ο παππούς μεταλλάσσεται και γίνεται φαν των Pink Floyd έχοντας ως μότο του τη θρυλική φράση “Hey, teacher, leave the kids alone”. Πάνω στις πολιτικές και κοινωνικές απόψεις του παππού, επενδύει ιδεολογικά ο πιτσιρικάς Χάρης και ιδρύει ένα νέο πολιτικό κίνημα με το όνομα «Ψάξου». Στόχος του κινήματος; Να εκφραστεί επιτέλους πολιτικά η γενιά του Συντάγματος. Πρόεδρος του κινήματος; Ο Παππούς. Αντιπρόεδρος, ο Χάρης. Επιτελικές θέσεις κατέχουν ασφαλώς και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Το «Ψάξου» γίνεται η ελπίδα του μέλλοντος για την τρελή οικογένεια του παππού και ίσως και για την Ελλάδα. Μία ξεκαρδιστική ελληνική κωμωδία για μια οικογένεια...ακριβώς σαν τη δική μας!
Ο παππούς έχει και πάλι πίεση! Εκτός όμως από πίεση, έχει και περισσότερη όρεξη για ζωή από ποτέ. Είναι δύσκολο να ζεις στην Ελλάδα του 2012. Όμως αν μπεις στην παρέα του παππού σίγουρα θα βοηθήσεις να αλλάξει ο κόσμος. Η Δήμητρα αφουγκράζεται και πάλι το σύγχρονο Έλληνα και φέρνει στην επιφάνεια την καθημερινότητά του. Γι’ αυτό και η ιστορία του Παππού καθρεφτίζει τους θεατές και τους κάνει «συμπρωταγωνιστές».
Σάββατο 25 Αυγούστου 2012 Ρωμαϊκό Ωδείο Πατρών 21:30 – ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Εθνικό Θέατρο Ουΐλλιαμ Σαίξπηρ «Περικλής»
Μετάφραση: Διονύσης Καψάλης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Χουβαρδάς
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσσα Τριανταφύλλη
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Δραματολόγος παράστασης: Βιβή Σπαθούλα
Ερμηνεύουν:
Ψαράς, Ιππότης, Φιλήμων, Λυσίμαχος: Κώστας Βασαρδάνης
Ηλικανός, Μαστροπός: Γιάννης Βογιατζής
Ψαράς, Ιππότης, Λεονίνος: Γιώργος Γλάστρας
Κόρη του Αντίοχου, Ιππότης, Μαρίνα: Στεφανία Γουλιώτη
Αντίοχος, Ιππότης, Χαιρήμων: Γιώργος Κοτανίδης
Περικλής: Χρήστος Λούλης
Σιμωνίδης, Σύρτης: Μανώλης Μαυροματάκης
Ιππότης: Βασίλης Παπαγεωργίου
Ποιητής: Δημήτρης Πιατάς
Θαΐσα: Μαρία Σκουλά
Διονύσα, Μαντάμ, Άρτεμη: Λυδία Φωτοπούλου
Θαλιάρτης, Κλέων, Ψαράς: Μηνάς Χατζησάββας
Χορός: όλος ο θίασος
Ποιός ήμουν ξέμαθα και δεν θυμάμαι,
ποιός είμαι η στέρηση μου το μαθαίνει -
ένας που τον εξόντωσε το κρύο.
(Α΄ σκηνή, Β’ πράξη)
Ο Περικλής, ενθουσίασε κοινό και κριτικούς στο θέατρο Globe στο Λονδίνο συμμετέχοντας στο διεθνές φεστιβάλ Globe to Globe για τον William Shakespeare!
Οι θυελλώδεις περιπέτειες του Περικλή, που εγκαταλείπει το βασίλειο του για να αποφύγει την οργή του Βασιλιά Αντιόχου, χάνει τη γυναίκα και την κόρη του και ενώνεται και πάλι μαζί τους αναπάντεχα σε μία εντυπωσιακή παράσταση, που «ταξιδεύει» σε όλη τη Μεσόγειο και διασχίζει μαγικά το χρόνο. Συλλογική δραματική αφήγηση, συνεχείς μεταμορφώσεις και εναλλαγές, μία γυμνή αλλά παράλληλα θαυματουργή σκηνή συνθέτουν μία παράσταση που βασίζεται στην ερμηνευτική δύναμη του συνόλου 12 εξαιρετικών ηθοποιών.
Επιθυμώντας να δημιουργήσει οικογένεια, κι ένα δυνατό κράτος, ο Περικλής, πρίγκιπας της Τύρου, έπειτα από περιπλανήσεις και ναυάγια σε στεριά και θάλασσα, παντρεύεται στο βασίλειο της Πεντάπολης, τη Θαΐσα. Καρπός του γάμου τους μια κόρη, η Μαρίνα, και μοιραία συνέπεια του τοκετού ο θάνατος της μητέρας. Η κοπέλα μεγαλώνει μακριά από τον πατέρα και καταλήγει, με τη βία, σε έναν πορνείο, στη Μυτιλήνη. Η έμφυτη αθωότητά της θα την προστατεύσει από τους πελάτες μέχρις ότου πατέρας και κόρη ξανασυναντηθούν. Η μοίρα θα τους φέρει τελικά κοντά στη Θαΐσα, που από θαύμα έχει σωθεί και υπηρετεί στο ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο. Έτσι η οικογένεια του Περικλή όπως και το κράτος του, ξαναγεννιούνται από τις στάχτες.
Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012 Ρωμαϊκό Ωδείο Πατρών 21:30
Δ.Ε.Π.Α. Ρόδου – Θέατρο Νοτίου Αιγαίου Ευριπίδη «Τρωάδες»
Μετάφραση: Αλέκης Μίγκας
Σκηνοθεσία: Ζαχαρίας Αγγελάκος
Σκηνικά: Νίκος Βασιλαράς
Μουσική: Θέμος Μέξης
Κοστούμια: Ελένη Λυρά
Χορογραφίες: Μαρία Μανιώτη
Φωτισμοί: Γιώργος Δανέσης
Ερμηνεύουν: Μαίρη Βιδάλη, Νίτα Παγώνη, Οδυσσέας Σταμούλης, Βάσω Αγγελάκου, Μαρίνα Σαμάρκου, Ιωάννα Γιαννακού, Έλενα Χατζηκωνσταντίνου, Κάτια Τάτση, Κώστας Έλενας, Γιάννης Καρελλάς και ο Ζαχαρίας Αγγελάκος.
Ο Δημοτικός Οργανισμός Πολιτισμού Αθλητισμού Ρόδου σε συνεργασία με το Θέατρο Νοτίου Αιγαίου παρουσιάζει τις «Τρωάδες» του Ευριπίδη τονίζοντας τον δυναμισμό των αρχαίων κειμένων, μέσα από μία σύγχρονη αντίληψη.
Η γενοκτονία, η προσφυγιά, ο τρόμος μπροστά στην ατίμωση και την χαμένη ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ο βαθύς σπαραγμός της απώλειας των αγαπημένων, το ανήμπορο μίσος για την εξουσία του κατακτητή που γλυτώνει με θρασύτητα από κάθε δικαιοσύνη, όλα αυτά συνθέτουν όχι μόνον την ιστορία της άλωσης της Τροίας όπως μας την περιγράφει ο Ευριπίδης, αλλά την ιστορία κάθε άδικου πολέμου που βιώνουμε ως τις μέρες μας.
ΓΙΑΤΙ;
Σ’αυτό το ερώτημα το Αρχαίο Δράμα παίρνει θέση επειδή δεν έχει μόνον πολιτιστικό χαρακτήρα, αλλά και πολιτικό μήνυμα. Οι «Τρωάδες» είναι αναμφισβήτητα το πιο αντιπολεμικό έργο από τα δημιουργήματα του Αρχαίου Δράματος. Γι’αυτό και θα είναι έργο πάντα επίκαιρο.
Από το 415πχ που ο Ευριπίδης έγραψε τις «Τρωάδες» μέχρι και σήμερα το 2012 η ανθρωπότητα παρακολουθεί με τρόμο και αγανάκτηση άδικους και βρώμικους πολέμους που εξαπολύουν οι ισχυροί του κόσμου εναντίον μικρών και αδύναμων λαών, με γνώμονα τα συμφέροντα τους. Πιστεύουμε ότι τώρα, περισσότερο από ποτέ πρέπει να στραφούμε στο Αρχαίο Δράμα, γιατί τα προβλήματα που πραγματεύεται, υπερβαίνουν τον χρόνο, τον τόπο και την εθνικότητα και οδηγούν προς τον κοινωνικό ανθρωπισμό.
Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012 Ρωμαϊκό Ωδείο Πατρών 21:00
Εθνικό Θέατρο Αριστοφάνη «Νεφέλες»
Μετάφραση: Κ. Χ. Μύρης
*** Στο κείμενο της παράστασης έχουν προστεθεί αποσπάσματα από Πλατωνικούς Διαλόγους
Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία – Σκηνικά – Κοστούμια: Νίκος Μαστοράκης
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Κίνηση: Φωκάς Ευαγγελινός
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθοί σκηνοθέτη: Βίκυ Βολιώτη – Μαντώ Αρμένη
Ερμηνεύουν:
Στρεψιάδης: Γιάννης Μπέζος
Σωκράτης: Αλέξανδρος Μυλωνάς
Φειδιππίδης: Μάκης Παπαδημητρίου
Κάποιος: Γιάννης Νταλιάνης
Δίκαιος Λόγος: Νίκος Ψαρράς
Άδικος Λόγος: Προμηθέας Αλειφερόπουλος
Μαθητές: Λαέρτης Μαλκότσης, Όμηρος Πουλάκης, Θάνος Τοκάκης, Μιχάλης Οικονόμου
Χορός: Τάνια Τρύπη, Κατερίνα Λυπηρίδου, Φοίβος Ριμένας, Τζωρτζίνα Παλαιοθοδώρου, Ιωάννης Παπαζήσης, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Αμαλία Τσεκούρα, Χρήστος Σπανός, Λήδα Μανουσάκη, Νάντια Κοντογεώργη, Μίνως Θεοχάρης, Δανάη Κατσαμένη, Γιωργής Τσουρής, Σπύρος Κυριαζόπουλος
Ο Στρεψιάδης, ένας απαίδευτος χωριάτης, πνιγμένος στα χρέη εξαιτίας της σπάταλης ζωή του γιου του αποφασίζει να φοιτήσει στη σχολή του Σωκράτη για να μυηθεί στην μαιευτική του μέθοδο και να μπορέσει να αντιμετωπίσει τους δανειστές του στα δικαστήρια. Αποδεικνύεται όμως…ανεπίδεκτος μαθήσεως και στη θέση του στέλνει το γιο του, μια απόφαση που θα στραφεί εναντίον του!
Ο Αριστοφάνης στο πρόσωπο του Σωκράτη σατιρίζει τις «προοδευτικές» εκπαιδευτικές ιδέες που εισήγαγαν οι σοφιστές στην αρχαία Αθήνα. Σε μια εποχή κοινωνικών και ηθικών αναζητήσεων και έντονων ανακατατάξεων που τα όρια των ρευμάτων, των ιδεών και της προόδου βρίσκονται σε σύγχυση και υπό διαπραγμάτευση (όπως και το εκπαιδευτικό σύστημα!) το αριστοφανικό έργο αποδεικνύεται πιο επίκαιρο από ποτέ. Το νήμα του χθες και του σήμερα ενώνονται σε μια απολαυστική παράσταση που μιλάει απευθείας στον θεατή.
Δευτέρα 3, Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012 Ρωμαϊκό Ωδείο Πατρών 21:00
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας – 5η Εποχή Τέχνης Ευριπίδη «Ιφιγένεια εν Αυλίδι»
Μετάφραση: Κ. Χ. ΜΥΡΗΣ
Σκηνοθεσία - επεξεργασία κειμένου: Θέμης Μουμουλίδης
Σκηνικά: Γιώργος Πάτσας
Κοστούμια: Παναγιώτα Κόκορου
Μουσική: Κωνσταντίνος Βήτα
Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος
Ερμηνεύουν:
ΚΑΡΥΟΦΥΛΛΙΑ ΚΑΡΑΜΠΕΤΗ [Kλυταιμνήστρα], ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΑÏΝΑΣ [Αγαμέμνων] ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΠΑ [Ιφιγένεια], MHNAΣ ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑΣ [πρεσβύτης], ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΝΚΟΓΛΟΥ [Αχιλλέας], ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΥ [άγγελος], ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ [Μενέλαος], ΛΟΥΚΙΑ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΜΑΡΟΥΣΚΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ, ΓΙΑΝΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΛΕΝΑ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑ, ΑΡΕΤΗ ΠΑΣΧΑΛΗ.
Σε ρόλο κορυφαίας η ΡΙΤΑ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ
Η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ εν Αυλίδι, ένα από τα κορυφαία κείμενα της αρχαίας ελληνικής πραγματείας, είναι κείμενο βαθύτατα πολιτικό, ένα ειρωνικό και ταυτόχρονα τραγικό σχόλιο πάνω στο θέμα της πολιτικής σκοπιμότητας. Η Ιφιγένεια σύμβολο κάθε θυσίας, είναι το εξιλαστήριο θύμα των πολιτικών σκοπιμοτήτων κάθε εποχής.
Η Ιφιγένεια δεν θυσιάζει μόνο τη ζωή της, αλλά κυρίως, θυσιάζει, την αθωότητα της καθώς καλείται σχεδόν ακαριαία, να συνειδητοποιήσει το ανελέητο του κόσμου αυτού.
«Η παράσταση επιχειρεί μια σύγχρονη σκηνική ανάγνωση του κειμένου, μέσα σε ένα ποιητικό εικαστικό περιβάλλον, με την σύγχρονη μουσική επεξεργασία του Κ. Βήτα.
Ένας πυροβολισμός. Σκοτάδι.
Μια γυναίκα νεκρή. Κάπου κοντά σε μια παραλία. Ένα σύνολο γυναικών μάρτυρες του θανάτου, ανακρίνονται. Αυτοκτονία ή δολοφονία. Ο χορός αποκτά πρόσωπο, κάθε γυναίκα εκφράζεται διαφορετικά. Τα χορικά γίνονται το σημείο συνάντησης και αντιπαράθεσης με την ιστορία. Οι ήρωες αναζητούν καθένας τη δική του αλήθεια εκφράζοντας καθένας ένα διαφορετικό κόσμο, που αρνείται πεισματικά να συνυπάρξει με το αυτονόητο…
Η έννοια της θυσίας αποκτά πολλαπλές διαστάσεις. Συγγενεύει με τη δολοφονία…»
Η "Ιφιγένεια εν Αυλίδι", είναι το προτελευταίο έργο του Ευριπίδη. Πραγματεύεται τη θεϊκή βούληση της Άρτεμης να θυσιαστεί η Ιφιγένεια, κόρη του βασιλιά των Μυκηνών, Αγαμέμνονα, προκειμένου να φυσήξουν ούριοι άνεμοι και να κινήσει ο στόλος των Ελλήνων για την Τροία.
Ο πόλεμος γίνεται αυτή τη φορά γιατί ο Πάρις έκλεψε την Ελένη σύζυγο του Μενέλαου, προσβάλλοντας έτσι την Ελλάδα. Ο στόλος των Ελλήνων περιμένει στην Αυλίδα να φυσήξουν οι άνεμοι…
Η αρχική απόφαση του Αγαμέμνονα ν’ αποδεχτεί το χρησμό, μέσα σε μία κατάσταση σύγχυσης και πανικού και η ψευδής ανακοίνωσή του για γάμο της Ιφιγένειας με τον Αχιλλέα προκειμένου να οδηγηθεί η Ιφιγένεια στην Αυλίδα, σύντομα ανακαλείται από τον ίδιο. Ωστόσο τελικά, ο Αγαμέμνων, παρά τις ικεσίες της Κλυταιμνήστρας και της Ιφιγένειας, αποφασίζει τη θυσία. Η Ιφιγένεια, καλείται σε μια στιγμή να συνειδητοποιήσει την αμετάκλητη αλλαγή στη ζωή της. Αδύναμη και αηδιασμένη απέναντι στη βία του στρατεύματος, ανυπεράσπιστη, κι αθώα, αποφασίζει, με ένα λόγο ειρωνικό που φτάνει στα όρια του σαρκασμού, να θυσιαστεί οικειοθελώς.
Η θυσία αποφασίζεται! Η εκστρατεία θα ξεκινήσει…
Η ιστορία συνεχίζεται…
Θυσία ή φόνος;
Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012 Ρωμαϊκό Ωδείο Πατρών 21:00
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας – Οργανισμός Ελληνικού Θεάτρου «ΑΙΧΜΗ»
Αισχύλου «Πέρσες»
Μετάφραση: Κώστας Πολιτόπουλος
Σκηνοθεσία: Γιάννης Νικολαϊδης
Σκηνικά: Μιχάλης Αγγελάκης
Κοστούμια: Όλγα Σχοινά
Μουσική: Γιώργος Τσαγκάρης
Φωτισμοί: Στέφανος Κομιανός
Βοηθός Σκηνοθέτη Σπύρος Κωνσταντούλας
Ερμηνεύουν:
ΑΤΟΣΣΑ: Φωτεινή Φιλοσόφου
ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΣ: Γιάννης Νικολαϊδης
ΔΑΡΕΙΟΣ-ΞΕΡΞΗΣ:Ζαχαρίας Ρόχας
ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ: Κώστας Λάσκος, Γιώργος Παπαδημητράκης,
Χρήστος Κανέλλης, Μανώλης Σκιαδάς
Συμμετέχει 10μελής ΧΟΡΟΣ
Ο λόγος του Αισχύλου πάντα επίκαιρος..
“Ω παίδες Ελλήνων, ίτε…Ελευθερούτε πατρίδα, τέκνα, γυναίκας και των πατρώων θεών ελευθερούτε τα ιερά και των προγόνων τους τάφους…”
Αξιοπρέπεια..μέτρο..αινιγματικό χαμόγελο από τις κόρες του Ερεχθείου..υψηλό γούστο..σκέψη..φιλοσοφία..δημοκρατία..ποίηση..ρυθμός…βλέμμα στο ιστορικό παρελθόν που ατενίζει ένα καλύτερο αύριο..για όλα αυτά είναι τώρα που πολεμάτε…
Μάθημα από αυτήν την τραγωδία, πιο επίκαιρο, δεν γίνεται!
Ο λόγος του Αισχύλου αθάνατος, δίνει φτερά στα όνειρα των ανθρώπων που..ξέρουν να ονειρεύονται. Αντίσταση στην επερχόμενη βαρβαρότητα.. Κάποιοι πρέπει να φωνάξουν
ΣΤΟΠ εδώ αρχίζει και τελειώνει η Ελληνική γη, η Ελληνική φιλοσοφία, η Γραμματεία, μακριά οι “ μοντερνίζοντες” ύποπτοι, που τελικά είναι τόσο “παλιοί” και démodé…
Εμείς είμαστε εδώ παρόντες και αμυνόμενοι απέναντι στα ιδρύματα και τις “ύποπτες”
χορηγίες τους. Εδώ μόνοι..ελεύθεροι και σκεπτόμενοι, μακριά από προστάτες.
Είναι μερικά πράγματα που δεν εξηγούνται περισσότερο, όπως η ποίηση του Αισχύλου...
Ίσως καθένας από μας, ψάχνει να εξηγήσει το αινιγματικό χαμόγελο της Αθηναίας Κόρης και το επίμονο βλέμμα του Ηνίοχου..Αυτό θα πει..ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ..
Ο λόγος του Αισχύλου μας δείχνει το δρόμο να τσακίσουμε στα βράχια της.. σημερινής Σαλαμίνας, σ αυτά τα αθάνατα βράχια, τη δουλοπρέπεια και τον “επαρχιωτισμό” που μας επιβάλλουν εδώ και χρόνια.
Υπάρχει Ελπίδα…
“ Μεγάλε δρόμε…σπαραγμέ..ποιός σε ξεχνάει;…Μονάχα αυτός που έχει ξεχάσει την καρδιά του..” (Θωμάς Γκόρπας).
Οι “ΠΕΡΣΕΣ” είναι μια παράσταση που πρέπει να παρουσιαστεί όπου υπάρχει έστω και μια ελληνική καρδιά που χτυπάει σε άλλους ρυθμούς απ’ αυτούς που μας υπαγορεύουν οι ΔΟΤΟΙ νεωτεριστές, που διώχνουν τον κόσμο μακριά από την Ελληνική Φιλοσοφία, αυτοί που υπονομεύουν τα μόνα που μας απόμειναν την Αξιοπρέπεια και τη Γλώσσα μας. “ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΥΒΡΗ”.
Γιάννης Νικολαΐδης
Τετάρτη 12, Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012 Ρωμαϊκό Ωδείο Πατρών 21:00
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης Αριστοφάνη «Όρνιθες»
Σκηνοθεσία – Απόδοση κειμένου: Γιάννης Κακλέας
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια: Βάλια Μαργαρίτη/Μανόλης Παντελιδάκης
Χορογραφίες: Κυριάκος Κοσμίδης
Φωτισμοί: Γιώργος Τέλλος
Μουσική επιμέλεια/διδασκαλία: Αλέξιος Πρίφτης
Ερμηνεύουν: Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Κώστας Μπερικόπουλος, Γιώργος Χρυσοστόμου, Βαγγέλης Χατζηνικολάου, Σωκράτης Πατσίκας, Αγορίτσα Οικονόμου, Σταύρος Σιόλας, Μάρα Βλαχάκη, Προκόπης Αγαθοκλέους
Χορεύουν: Ivan Svitailo, Σοφία Μιχαήλ, Alain Rivero
Συμμετέχει ο τραγουδιστής Σταύρος Σιόλας
Ένα ταξίδι στην επιθυμία για ένα κόσμο ελεύθερο, ένα κόσμο δίκαιο, με αίτημα την Ευτυχία είναι οι «Όρνιθες» του Αριστοφάνη.
Ο μεγάλος αυτός σατιρικός ποιητής μας διηγείται μια ιστορία ανατροπής μιας κοινωνίας διεφθαρμένης, παρακμιακής, μιας κοινωνίας που υποβαθμίζει την επιθυμία για Ζωή , σε αγωνιώδη προσπάθεια για Επιβίωση.
Οι «Όρνιθες» είναι ένα κείμενο πολιτικό και ταυτόχρονα μια ποιητική παραβολή που καυτηριάζει ένα κόσμο απάνθρωπο και ονειρεύεται «μια κοινωνία πουλιών», δηλαδή μια κοινωνία με φαντασία, που υιοθετεί τις Αρχετυπικές αξίες του Δικαίου, της Αξιοκρατίας και της Διαρκούς Κίνησης. Μια κοινωνία που μπορεί να φαντάζει απραγματοποίητη αλλά που ο Άνθρωπος αν σταματήσει να την επιθυμεί κινδυνεύει με αφανισμό.
Οι «Όρνιθες» είναι ένα έργο τόσο σύγχρονο όσο και η ανάγκη του ανθρώπου να πετάξει πάνω από τις ατομικές και κοινωνικές δεσμεύσεις του και να δημιουργήσει μια «άλλη» κοινωνία, χωρίς υποκρισία, φόβο, καταστροφική μανία και κοινωνική αδικία.
Ουτοπικό; Από εμάς εξαρτάται!
Γιάννης Κακλέας
Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012 Ρωμαϊκό Ωδείο Πατρών 21:00
Θέατρο Νέου Κόσμου Αριστοφάνη «Εκκλησιάζουσες»
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Απόδοση κειμένου: Βασίλης Μαυρογεωργίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Σκηνικά-Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Χορογραφίες: Αγγελική Στελλάτου
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική διδασκαλία: Θανάσης Αποστολόπουλος
Ερμηνεύουν:
Πραξαγόρα: Δάφνη Λαμπρόγιαννη
Βλέπυρος: Κώστας Κόκλας
Νέος: Γιώργος Πυρπασόπουλος
Χρέμης: Παντελής Δεντάκης
Α΄ Άντρας: Νίκος Καρδώνης
Β΄ Άντρας: Στράτος Χρήστου
Νέα: Γεωργία Γεωργόνη
Χορός:
Μαίρη Σαουσοπούλου, Ντίνη Ρέντη, Πολυξένη Ακλίδη,
Ειρήνη Γεωργαλάκη, Μαρία Γεωργιάδου, Γεωργία Γεωργόνη, Άντρη Θεοδότου, Κατερίνα Μαούτσου,
Σωτηρία Ρουβολή, Ειρήνη Φαναριώτη, Έλενα Χατζηαυξέντη
Μία ακόμα πολιτική κωμωδία-σάτιρα, από τις χαρακτηριστικές του Αριστοφάνη, στην οποία για άλλη μια φορά –μετά τη «Λυσιστράτη»– τάσσεται υπέρ των γυναικών. Ενδεχομένως την έγραψε το 391 ή το 392 π.Χ.
Τώρα που βουλιάζει το δικό μας πολιτικό σύστημα, είναι σειρά μας να μιλήσουμε για την πολιτική και για την πάλη των δύο φύλων με αφορμή τις Εκκλησιάζουσες. Και να γελάσουμε όχι μόνο με τη μακρινή εποχή της αθωότητας, αλλά και με το κολασμένο σήμερα, αφού η δική μας Πραξαγόρα έχει ακόμα και μαντικές ικανότητες, που της επιτρέπουν να κινείται ελεύθερα μέσα στους αιώνες και να προσγειώνεται στο παρόν.
Οι γυναίκες αξημέρωτα στην Εκκλησία του Δήμου, μεταμφιεσμένες σε άντρες βέβαια, σύμφωνα με το σχέδιο της Πραξαγόρας, πετυχαίνουν να δοθεί η εξουσία στις ίδιες, τελευταία ελπίδα για να σωθεί η πόλη από το ναυάγιο. Πώς θα είναι η ζωή από δω κι εμπρός; Γλέντι, κοινοκτημοσύνη σε όλα, ακόμα και στον έρωτα, αφού ο νόμος παρεμβαίνει για να διορθώσει τη φύση, δίνοντας δικαιώματα στους μη προνομιούχους ή, καλύτερα, στις μη προνομιούχες, τις γριές και τις άσχημες. Κάπως έτσι τραβάει το σχοινί ο Αριστοφάνης, σκορπίζοντας απλόχερα κωμικό υλικό μέσα στους αιώνες, χωρίς να ξέρουμε καλά καλά αν αγαπάει τις γυναίκες κι αν αντιδρά στο χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα της εποχής του. Δεν έχει καμιά σημασία άλλωστε. Εκείνο που
μετράει είναι ο τρόπος που παρουσιάζει τα στραβά και τα ανάποδα του ανθρώπου και της κοινωνίας, κι αυτό είναι που τον φέρνει τόσο φρέσκο ανάμεσά μας.
Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος: «Λες το πολιτικό σύστημα στην εποχή του Αριστοφάνη να ήταν τόσο χαλασμένο όσο το δικό μας σήμερα; Αποκλείεται. Αλλά ο Αριστοφάνης στις Εκκλησιάζουσες υπερβάλλει, ποιητική αδεία. Και φτάνει να προτείνει μια τρελή λύση, αφού όλα έχουν δοκιμαστεί κι έχουν αποτύχει: Να αναλάβουν την εξουσία οι γυναίκες, που στην εποχή του ήταν κλεισμένες στα σπίτια τους! Φαίνεται πως πάντα είχαμε εμείς οι Έλληνες καλές επιδόσεις στη διαφθορά, και γι’ αυτό μας είναι τόσο οικείος και διασκεδαστικός αυτός ο παππούς. Αυτά που συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας μας προσφέρουν πλούσιο υλικό για τις πρόβες. Να και κάτι χρήσιμο από το ξεχαρβάλωμα».
Θάνος Μικρούτσικος: Μάιος 2026. Δουλεύω τη μουσική για τις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη και ο νους μου τρέχει στα παλιά…
Εδιμβούργο 1983. Women in Power. Οι αγγλικές Εκκλησιάζουσες του John Mac Grath κι εγώ κλεισμένος στο γεωργιανό σπίτι να γράφω και να ονειρεύομαι και να πετάω σε ρυθμούς αναγεννησιακούς.
Επίδαυρος 1996. Με τις ελευθεριάζουσες γυναίκες του Αμφιθεάτρου και τον Ευαγγελάτο να μ’ εμψυχώνει με το παρατσούκλι «Θρίαμβος», κι εγώ να γράφω Καν Καν για τις σουμπρέτες του.
Αθήνα - Επίδαυρος 2012. Πάλι Εκκλησιάζουσες, αυτή τη φορά του Θεοδωρόπουλου από το Νέο Κόσμο. Πώς τις θέλεις, Βαγγέλη; Προφητικές να μου λέει ο ψηλός. Κασσάνδρες Ελληνίδες αλλά χωρίς προσδιορισμένο Χρόνο. Κι εγώ να γράφω σπασμένες ζεϊμπεκιές και να γυρίζω στην Αθήνα από την Κάτω Ιταλία μέσω Ζακύνθου. Αυτή την παράσταση θυμάμαι την ευχαριστήθηκα πολύ.
Και τώρα εδώ στο πουθενά για την τέταρτη φορά. Τι μ’ έχει στοιχειώσει μ’ αυτό το έργο;
Δάφνη Λαμπρόγιαννη: «Φέτος, καλοκαίρι του 2012, το κόμμα μας, το “Θέατρο του Νέου Κόσμου’’, ανέλαβε το σχηματισμό κυβέρνησης για τη σωτηρία της χώρας. Δεσμευόμαστε ότι κάτω από τις πολύ δύσκολες συνθήκες που όλοι βιώνουμε, θα κάνουμε τα πάντα για να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Σε αυτόν τον αγώνα σάς θέλουμε όλους συνοδοιπόρους γιατί από ’δω και μπρος κανείς δεν θα ’ναι πλούσιος, κανείς δεν θα ’ναι φτωχός. Όλα θα ανήκουν σε όλους: ψωμί, κρασί, αμύγδαλα, αγγουράκια, σαρδέλες, πατατούλες, λουκάνικα, λαβράκια…».
Η αρχηγός του κόμματος
Πραξαγόρα
Κώστας Κόκλας: «Η εξουσία στις γυναίκες..!!! Γιατί όχι; Άλλωστε ο Αριστοφάνης, όπως έχουμε διαπιστώσει ξανά στο παρελθόν, ελάχιστα πέφτει έξω στις προβλέψεις του. Μακάρι να τον είχαν διαβάσει και οι πολιτικοί μας! Εγώ την απόφασή μου την πήρα. Θα τις στηρίξω... αφού έτσι κι αλλιώς πάντα τις αγαπούσα και τις θαύμαζα. Στην καλοκαιρινή εκστρατεία τους θα τις ακολουθήσω με κέφι, ολόψυχα δοσμένοςστο παιχνίδι τους. Με όλη την παιδική αθωότητα που κουβαλάμε οι άντρες απέναντί τους, μιας και ξέρουμε ότι αυτές μας γέννησαν».
Γιώργος Πυρπασόπουλος: «Αχ, πού ξέπεσα ο καημένος! Πού ’ναι τα χρόνια που χαιρόμουν των κοριτσιών τις αγκαλιές, και τα γέλια τους αντηχούσαν στο ποτήρι μου καθώς κατέβαζα γλυκό κρασί. Μα τώρα μπαίνουν στη σειρά οι γριές και με παίρνουνε τρενάκι. Μόλις ξεμπερδέψω με αυτήν εδώ θα ’ρθει κι άλλη, κι ύστερα άλλη μετά απ’ αυτήν, μέχρι που θα μου μαραθεί.
Όταν πεθάνω, βάλτε στο μνήμα μου επάνω για επιτύμβια στήλη βαλσαμωμένη τούτη τη μούμια, να θυμίζει στον κόσμο από τι πήγα».
Παντελής Δεντάκης: «Εγώ είμαι ο Χρέμης. Είμαι ένας απογοητευμένος-αγανακτισμένος πολίτης! Μέχρι χθες πίστευα πως δεν υπάρχει ελπίδα να σωθεί αυτή η χώρα! Πίστευα πως είμαστε καταδικασμένοι να βουλιάξουμε εξαιτίας της αδιαφορίας και της ανικανότητάς μας. Τώρα όμως τα πράγματα άλλαξαν! Ναι, υπάρχει ελπίδα! Γιατί από σήμερα ανέλαβαν την εξουσία οι γυναίκες! Ποιος ξέρει, μπορεί και να πετύχει!...»
Πηγή: http://www.attacktv.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου