Πάνω σε αυτά τα δεδομένα, η εικόνα που επιχειρείται να χτιστεί από διάφορες πλευρές του πολιτικο-μηντιακού κατεστημένου είναι πως πάμε για μια αναμέτρηση των «άκρων», μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσής Αυγής, το οποίο στο μυαλό του κάθε Έλληνα μεταφράζεται ως εμφύλιος πόλεμος. Συνεπώς ο μόνος τρόπος για να αποτραπεί μια τέτοια εξέλιξη είναι ο αστικός πολιτικός κόσμος να ενωθεί υπό την ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά.
Ο Θόδωρος Πάγκαλος που έκανε πολιτική καριέρα ως «λαγός», επανέλαβε χθες για άλλη μια φορά τον εαυτό του. Βγήκε και είπε πως ο Σαμαράς είναι μια ευχάριστη έκπληξη και του αρέσει πολύ ως πολιτικός. Η δήλωση Πάγκαλου έρχεται να συμπληρώσει τα σενάρια που κυκλοφόρησαν το τελευταίο διάστημα για νέο κόμμα από Σαμαρά.
Με λίγα λόγια το δίλλημα στο οποίο επιχειρείται να εγκλωβιστεί ο πολιτικός λόγος είναι «ή Σαμαράς ή τανκς». Μόνο που ο Σαμαράς δεν είναι ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής. Τουλάχιστον, όχι ακόμη. Χαίρει μιας αυξανόμενης αναγνώρισης «ηγετικότητας» εξαιτίας της φοβίας που έχει επιδείξει μέχρι σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας να πάρει πάνω του το στοίχημα μιας εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης και να απευθυνθεί στην κοινωνία με ένα ρεαλιστικό τρόπο.
O Τσίπρας, ατυχώς για τον ίδιο, ακολουθεί την πεπατημένη, επενδύοντας στην αγαπημένη στρατηγική του ελληνικού πολιτικού κόσμου, δηλαδή τη στρατηγική του «ώριμου φρούτου». Ενίοτε όμως τα «φρούτα» σαπίζουν και δεν τα τρως ποτέ.
Όσο για τη Χρυσή Αυγή, συνεχίζει να παίζει το παιχνίδι με αμιγώς τηλεοπτικούς όρους, όπως έκανε ο Ρουσόπουλος για να κρατάει στη ζωή ένα «νεκρό» πρωθυπουργό. Η Χρυσή Αυγή «πουλάει» βία και τσαμπουκά, όσο την παίρνει. Διότι στο ερώτημα που έθεσε τις προάλλες ο Μάκης Κουρής γιατί η Χρυσή Αυγή επιτίθεται σε αδύναμους Πακιστανούς και όχι σε Γεωργιανούς εγκληματίες ο Μιχαλολιάκος γύρισε κι έδωσε μια αφοπλιστική απάντηση: « Τι λέτε κύριε Κουρή; Αυτοί έχουν καλάσνικοφ!».
Ε, σε ένα τέτοιο σκηνικό αν γίνονταν εκλογές κι εγώ Σαμαρά θα ψήφιζα. Όμως πάνω στον Σαμαρά που αντέχει, στήνεται η μεγαλύτερη επιχείρηση διάσωσης που έγινε ποτέ στη χώρα. Η επιχείρηση διάσωσης του πολιτικού συστήματος όπως και των μηντιακών και επιχειρηματικών διαπλοκών του, που κατέστησαν τη χώρα «προτεκτοράτο», όπως όψιμα ανακάλυψε ο Ευάγγελος Βενιζέλος λες και τόσα χρόνια δεν έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για αυτό.
Ο επόμενος αληθινά μεγάλος ηγέτης της χώρας θα είναι αυτός που θα δώσει πίσω στην Ελλάδα την εθνική κυριαρχία της. Μπορεί να είναι υποψήφιος ο Σαμαράς; Κατά τη γνώμη μου για να είναι, πρέπει να αποφύγει να γίνει το «πλυντήριο» του πολιτικού και μηντιακού συστήματος.
ΥΓ1: Το «πακέτο» που έχει μπροστά του ο Αντώνης Σαμαράς, στην πραγματικότητα δεν είναι το πακέτο των μέτρων. Είναι να κάνει «πακέτο» και να στείλει σπίτι του ( ή όπου αλλού επιβάλλει η νομιμότητα) όλο το πολιτικό προσωπικό που έπαιξε στα ζάρια την τύχη της χώρας. Αφού δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να «σπάσει αυγά» έξω, ας αρχίσει τουλάχιστον να το κάνει μέσα. Μόνο η ηθική υπεροχή μιας βαθιάς καθαρτήριας διαδικασίας σε όλα τα επίπεδα, μπορεί να δώσει στον Σαμαρά τις ανοχές που απαιτούνται για να υλοποιηθούν τα μέτρα χωρίς κοινωνική έκρηξη.
ΥΓ2: Πρόβλεψή μου είναι ότι μέχρι τις επόμενες εκλογές ο Σαμαράς θα έχει απορροφήσει πολύ μεγάλο κομμάτι των Ανεξάρτητων Ελλήνων, που φαίνεται να ξέμειναν από «ατζέντα».
του Σπύρου Ριζόπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου