Ο δικός μου Δον Κιχώτης

Οι περισσότεροι από εμάς, αν όχι όλοι, έχουμε διαβάσει, τουλάχιστον μια φορά, το αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας «Δον Κιχώτης»! Την ιστορία ενός ιππότη, μαγεμένου από τα παραμύθια και τις ιστορίες πλανόδιων ιπποτών που τον κάνουν να τα παρατήσει όλα για να ακολουθήσει και εκείνος το δρόμο που εκείνοι χάραξαν! Το δρόμο της πλανόδιας ιπποσύνης! Μοναδικός του σκοπός η υπεράσπιση των φτωχών, αδυνάτων και αδικημένων ανθρώπων! Το μόνο αντάλλαγμα που ζητούσε ήταν, να μεταφέρουν οι ευνοημένοι από το σπαθί του τις ανδραγαθίες του, στην αγαπημένη του Δουλτσινέα στην οποία ήταν αφιερωμένες όλες οι νίκες του! Όσο όμως και αν ήταν αγνές και ρομαντικές οι προθέσεις του ιππότη μας, δεν έπαυε να ζει σε μια πλάνη! Σε έναν κόσμο δικό του, η ρεαλιστικότητα του οποίου, για τον ιππότη μας, ήταν αδιαπραγμάτευτη...


            Μια σκέψη, που σίγουρα θα μας έχει απασχολήσει, έστω και μία φορά, όλους εμάς είναι το πόσο όμορφο θα ήταν, κάποια από τα παραμύθια, να ήταν αλήθεια και να μην ήταν απλά εμπνεύσεις κάποιων συγγραφέων! Ή μήπως, όταν ήμασταν μικροί και βλέπαμε ή διαβάζαμε παραμύθια, στο τέλος αυτών δεν ταυτίζαμε τον εαυτό μας με έναν από τους ήρωες του παραμυθιού; Ποιος δε θα ήθελε να ζει μία ζωή με ευτυχισμένες καταλήξεις; Και στη περίπτωση μας, ποιος δε θα ήθελε να ξέρει πως υπάρχει ένας Δον Κιχώτης, ή ακόμα καλύτερα, να είναι εκείνος ένας Δον Κιχώτης που θα πάλευε και θα μάχονταν πάντα υπέρ του καλού και ενάντια των αδικιών!
            Η αλήθεια φίλοι μου είναι ότι χρειαζόμαστε όσο τίποτα αυτή την εποχή έναν Δον Κιχώτη! Έναν ιππότη που θα θυσίαζε και τη ζωή του στο βωμό της προάσπισης της δικαιοσύνης! Έναν ιππότη που δε θα υπέκυπτε στις κακόβουλες διαθέσεις των ευρωπαίων αρπαχτικών και που σίγουρα θα υπεράσπιζε την εθνική και κοινωνική μας αξιοπρέπεια! Ένας ιππότης στου οποίου τον αφοπλιστικό λόγο του θα σταματούσαν όλες οι προσπάθειες εκμετάλλευσης των αδυνάτων! Ένα ιππότης του οποίου η Δουλτσινέα του θα ήταν ένα ουράνιο κράμα αποτελούμενο από την ελπίδα, τα όνειρα, την υγιή πλάνη, την ευτυχία, την επιτυχία, τη δικαιοσύνη, την ελευθερία και κάθε τι άλλο που θα εξασφάλιζε κάτω από τη σκέπη του τη κοινωνική και ψυχική μας ευμάρεια!
            Σίγουρα, δε θα περίμενα να δω αυτόν τον ιππότη πάνω σε έναν άλλο Ροσινάντε και ούτε φυσικά ντυμένο με πανοπλίες και κρατώντας κάποιου είδους σπαθί! Θα ήθελα όμως, ένας πολιτικός που συμμετέχει ή πρόκειται να συμμετάσχει στη πολιτική, να είχε ως οδηγό του τα πιο πάνω ιδανικά! Και λόγω του ότι, τα πιο πάνω ιδανικά χαρακτηρίζονται από τη κοινή λογική,  εμπεριέχονται σε κάθε πολιτικό λόγο, σε κάθε πολιτικό διάγγελμα και έχουν χάσει κάτι από τη λάμψη τους! Τα έχει ξεθωριάσει η άσκοπη χρήση! Το γοβάκι της σταχτοπούτας, μπορεί να έμπαινε με το ζόρι και σε άλλες που το δοκίμασαν, σε καμία όμως δε ταίριαξε όπως στη σταχτοπούτα! Έτσι, και αυτός που θα νοιώσει και θα εννοεί αυτά που λέει και υπόσχεται, θα δώσει πάλι εκείνη τη λάμψη και την ουσία σε όλα εκείνα τα ιδανικά των οποίων η κακόβουλη χρήση ξεθώριασε!
            Δεν ανήκουν όλα αυτά στη ρομαντική σφαίρα των παραμυθιών! Ας πάψουμε να αναγάγουμε, κάτι το οποίο θεωρούμε συναισθηματικά δύσκολο, σε ρομαντικό προσφέροντας του έτσι κάλυψη πίσω από, υποτιθέμενα, ξεπερασμένες ιδιοσυγκρασίες! Ο ρομαντισμός δεν αντιπροσώπευε το ακατόρθωτο αλλά το κατορθωτό μέσα από την ευγένεια του λόγου και της κίνησης! Γι’ αυτό, ένας ιππότης, δε προασπίζει τα παράδοξα αλλά τα αυτονόητα! Και είναι αυτός ο λόγος που όσο τίποτα άλλο τον έχουμε σήμερα ανάγκη! Γιατί δυστυχώς μάθαμε να ζούμε σε ένα κόσμο όπου το παράδοξο μας έγινε συνήθεια και το αυτονόητο άπιαστος ρομαντισμός!
            Όμως, και αυτοί που σήμερα μας κυβερνάνε, σαν άλλοι Δον Κιχώτες δε παρουσιάζονται; Ότι δήθεν, ξέρουν τα δεινά μας και ξέρουν και τους υπαίτιους και θα παλέψουν με νύχια και με δόντια για την εξαφάνιση της αδικίας, της διαφθοράς, της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, της κοινωνικής ένδειας κτλ; Είδατε εσείς ποτέ κάποιον από όλους αυτούς τους επίδοξους ιππότες να  πραγματοποιεί έστω και κάτι από όλες αυτές τις βαρυσήμαντες εξαγγελίες; Κανένας! Η ειλικρίνεια του ιπποτισμού τους, άρχιζε και τελείωνε στη προεκλογική τους ψηφοθηρική εκστρατεία! Και για να είμαι ειλικρινής, πιο πιστευτό θα μου φανεί να εμφανιστεί ένας ιππότης καβάλα σε άλογο παρά να υλοποιήσουν οι φερόμενοι ως ιππότες / σωτήρες της υποσχέσεις τους!
            Όμως και εμείς, εμπνευσμένοι από την αφέλεια του Σάντσο Πάντσα, πιστεύουμε σε ότι μας λένε και έχοντας δει και νοιώσει στο πετσί μας την αναξιοπιστία τους, επιμένουμε να τους ακολουθούμε και να ελπίζουμε στα τρόπαια και στα αξιώματα που θα καρπωθούμε από τις νίκες τους! Και πιστέψτε με πως ο χαρακτηρισμός «αφελείς» είναι ο πιο επιεικής χαρακτηρισμός!
            Εγώ θα συνεχίσω να ακολουθώ τον ρομαντισμό που κρύβει η αγνότητα, η ειλικρίνεια, η ανιδιοτελής προσφορά, η ομορφιά της ψυχής και η καλόψυχη πρόθεση που ανθίζει στα παραμύθια! Δε θα τους κάνω το χατίρι να αρνηθώ τον κόσμο των παραμυθιών γιατί χωρίς τα παραμύθια δε θα είχε νόημα η αλήθεια! Θα προτιμήσω να ζήσω στο κόσμο των παραμυθιών γιατί όπως είχε γράψει και ο Παύλος Παυλίδης «τα παραμύθια δεν είναι αλήθεια αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέματα…»! Σε αντίθεση με τον δικό σας κόσμο που είναι βουτηγμένος στο ψέμα!
του Χαράλαμπου Σαραφόπουλου

Πηγή: http://hartikekalamari.blogspot.gr